W dniu 4.11.2024 odbyło się kolejne zebranie klubowe członków Centrum Edukacji Międzykulturowej. Listopad jest odpowiednim miesiące do świętowania rocznicy odzyskania przez Polskę niepodległości po 123 latach zaborów. Toteż tematyka spotkania związana była z tą rocznicą.
Na początku prezes B.Kocyk podziękowała uczestnikom projektu „Znajomość języków obcych poszerza horyzonty” za bardzo dobrą współpracę przy realizacji projektu. Raport końcowy został zaakceptowany w całości co spowodowało, że płatność końcowa, w wysokości 20% wartości projektu, została przelana przez Agencje Narodową na konto Stowarzyszenia.
W dalszej części usłyszeliśmy słowo wstępne i obejrzeliśmy film przygotowany przez naszego kolegę Jarosława Szewczyka o Bronisławie Piłsudskim, bracie Józefa Piłsudskiego.
Był on zesłańcem i etnografem badającym ludy i kultury Bliskiego Wschodu, w szczególności lud Ajnów. Za udział w zamachu na cara Aleksandra III został skazany na karą śmierci zamienioną potem na zesłanie i katorgę na Sachalinie. Ożenił się z krewną wodza Ajnów, z którą miał 2 dzieci.
Tą niezwykle ciekawą postacią zajmował się, między innymi, mieszkający w Polsce Japończyk Teruo Matsumoto. Pojawił się on w filmie. Był esperantystą i vice prezesem Polskiego Związku Esperantystów, toteż opowiadał o B. Piłsudskim na spotkaniach esperanckich.
Po filmie śpiewaliśmy pieśni patriotyczne z akordeonowym akompaniamentem naszej koleżanki Alicji Skalskiej.
Bożena Kocyk
Zgodnie z wymaganiami statutowymi i regulacjami dotyczącymi działalności stowarzyszeń pozarządowych dnia 07.10.2024 odbyło się Walne Zgromadzenie Członków CEM, na którym dokonano wyboru władz na następną 3-letnią kadencję oraz poinformowano o planach pracy na nadchodzący rok. Skład zarządu się nie zmienił. Nazwiska członków widnieją na stronie CEM.
W skład Komisji Rewizyjnej weszła nowa osoba Ewa Merha. Przewodniczącą została ponownie Alicja Skalska, a członkinią Zofia Homoncik. W ramach działalności statutowej będą nadal kontynuowane zajęcia z Esperanta i języka angielskiego oraz comiesięczne spotkania klubowe, na które będziemy zapraszać ciekawych gości lub nasi członkowie będą przedstawiali własne prezentacje.
Poinformowano o planowanej na 2025 rok przez Muzeum Ziemi Sądeckiej we współpracy z CEM wystawie w Miasteczku Galicyjskim poświęconej Esperantu. W ramach wyjazdów językowo-turystycznych planowana jest podróż do Torunia gdzie spotkamy się z miejscowymi esperantystami oraz wyjazd na Międzynarodowy Kongres Esperanta do Brna w Czechach w lipcu 2025r.
Zachęcamy wszystkich do aktywnego włączenia się w działania naszego stowarzyszenia.
Bożena Kocyk
W dniach 24-31 sierpnia odbył się w Montecatini Terme koło Florencji po raz dziewięćdziesiąty kongres organizowany przez Itala Esperanto Federacio .Uczestniczyło w nim ponad 200 osób, z czego drugą pod względem liczebności grupą narodową byli Polacy.
Program był jak zwykle bogaty: prelekcje poważne i lżejsze ,warsztaty , koncerty i bogaty wybór wycieczek. Wiodącym przesłaniem kongresu i jednocześnie tematem głównego seminarium było „Esperanto jako narzędzie do zwiększenia językowych i międzykulturowych kompetencji”. Prowadzili je Duncan Charters – przewodniczący Światowego Związku Esperantystów od 2019 roku oraz profesor Uniwersytetu im. Adama Mickiewicza w Poznaniu Ilona Koutny.
Niestety, prowadzone przez p.profesor Inrerlingwistyczne Studium Esperanta kończy w tym roku swoją działalność. . Również Arkones – Artaj Esperantaj Tagoj w Poznaniu odbyły się po raz ostatni. Tak więc dwa ważne elementy ruchu esperanckiego zniknęły z kalendarza wydarzeń.
Spośród wielu prelekcji można było wybrać np.: „ Esperanto na Madagaskarze” Ulricha Mathiasa lub „ Rzeczywista sytuacja na Ukrainie: doświadczenia i przemyślenia” Evheno Kovtonjka. Codziennie rano w parku odbywały się ćwiczenia jogi i medytacje prowadzone przez Clarissę Sabatini (wieczorami grała ona również na harfie, gitarze i śpiewała). Wieczory, tradycyjnie poświęcone muzyce, uświetniali tacy giganci jak JoMo – francuski piosenkarz i gitarzysta porywający wszystkich do tańca i śpiewu oraz „Kajto” – holenderska para grająca na wielu instrumentach i śpiewająca nie tylko w Esperanto.
Szkoda tylko, że ostatni koncert na zakończenie był tak śmiertelnie poważny i z tak ambitnym repertuarem muzyczno – poetyckim, że wielu ludzi wychodziło w trakcie. Jakoś włoscy esperantyści nie mogą zrozumieć (to samo było na UK-o w Turynie), uczestnicy kongresu to bardzo różnorodna, międzynarodowa publiczność a nie sami koneserzy bardzo poważnej muzyki i symbolicznej, trudnej poezji. W większości oczekują raczej lżejszej rozrywki, co nie znaczy ze na słabym poziomie.
Kongres jednak spełnił swoją najważniejszą rolę integrując społeczność esperancką i dając okazję do poznania nowych i spotkania starych znajomych. Oby nie zabrakło ludzi, którzy mają dość zapału, siły i czasu aby organizować tego typu spotkania.
Bożena Kocyk
W dniach od 18 do 21 lipca 2024 roku cztery osoby z naszego Związku Esperantystów uczestniczyły w 41. Polskim Kongresie Esperanto w Kaliszu. Honorowymi patronami Kongresu zostali: Prezydent Miasta Kalisza Krystian Kinastowski oraz rektor Uniwersytetu Kaliskiego prof. Andrzej Wojtyła. Organizacją kongresu zajęła się kaliska grupa esperantystów.
Pierwszy dzień kongresu, czwartek 18 lipca, rozpoczął się od wycieczki. Wszyscy uczestnicy kongresu (150 osób) mieli okazję zwiedzenia Zamku Książąt Czartoryskich w Gołuchowie i spaceru po parku otaczającym zabudowania, a później zobaczenia Russowa, gdzie znajduje się dworek, w którym urodziła się Maria Dąbrowska. Po południu uczestniczyliśmy w pikniku w kompleksie uniwersyteckim. W czasie pikniku można było posłuchać zespołu „Kajto”, który przyjechał z Holandii i śpiewał po esperancku, grając przy tym na różnych instrumentach. Pięknym tenorem zaśpiewał również Wojciech Ławnikowicz. Muzyce towarzyszyły grupowe tańce i wspólna zabawa. Około 21.00 wróciliśmy do miejsca zakwaterowania. W naszym przypadku był to dom studencki „Bulionik”.
Piątek 19 lipca był dniem oficjalnego rozpoczęcia Kongresu. Po powitaniu zaproszonych gości i uczestników Kongresu przez Roberta Kamińskiego, przewodniczącego Zarządu Głównego PZE, wykład inauguracyjny wygłosił prof. Krzysztof Walczak. Po nim na fortepianie grały Aleksandra i Julia Czajka. Po krótkiej przerwie każdy z uczestników Kongresu mógł wysłuchać wybranych przez siebie prelekcji, które miały miejsce w głównej auli Uniwersytetu Kaliskiego, a ich tematyka była związana z historią Kalisza, ruchem esperanckim w tym mieście lub samym Ludwikiem Zamenhoffem i jego ideą stworzenia uniwersalnego języka. Około godz. 18.00 w auli odbył się koncert zespołu jazzowego Macieja Fortuny, a wieczorem na kaliskim rynku zagrał ponownie zespół „Kajto”.
Sobota 20 lipca rozpoczęła się od zwiedzania Kalisza. Od 9.00 do 13.00 zobaczyliśmy pod opieką przewodnika główne zabytki miasta oraz posadziliśmy pamiątkowy dąb w parku miejskim. Po południu w domu studenckim „Bulionik” odbywały się kolejne dwudziestominutowe prelekcje, a ich tematyka była bardzo różnorodna. Na wieczór zaplanowano prezentacje organizacji esperanckich , których przedstawiciele byli obecni na kongresie. Pierwszym było Centrum Edukacji Międzykulturowej z Nowego Sącza, które zaprezentowało swój, własnie ukończony, projekt Erasmus+. pt :Znajomość języków obcych poszerza horyzonty” .Na zakończenie wieczoru w domu studenckim wystąpili: Wojciech Ławnikowicz, Maria Getko, „Kajto” oraz Świętosław Fortuna.
Niedziela 21 lipca była ostatnim dniem Kongresu. Po śniadaniu, między godz. 10.00 a 13.00, swoją prelekcję na temat Międzynarodowego Kongresu Esperanckiego w Turynie w roku 2023 wygłosili Bożena i Marian Kocykowie. Około 13.30 Robert Kamiński podsumował Kongres i podziękował uczestnikom z Polski i zagranicy oraz organizatorom.
Kongres w Kaliszu wywarł na nas ogromne wrażenie . Imponująca była sprawna organizacja i zarządzanie 150 osobową grupą uczestników wydarzenia. Różnorodność prelekcji, wspólne koncerty i zabawa stwarzały okazje do ciekawych rozmów, pozawalały poznać bliżej inne osoby i nawiązać nowe kontakty nie tylko z polskimi esperantystami, ale też z tymi, którzy przyjechali na Kongres z Francji , Niemiec, Słowacji i Włoch.
Bożena Lupa
W dniach 31.05-2.06 2024 odbyły się XXXV Esperanckie Dni Krakowa , w których uczestniczyło kilkadziesiąt osób w tym duża grupa członków Centrum Edukacji Międzykulturowej. Byli też goście zagraniczni ze Słowacji, Węgier i Niemiec.
Dwa punkty programu zostały przygotowane przez uczestników z Nowego Sącza co świadczy o dużej aktywności naszego stowarzyszenia .
1. Prelekcję o realizacji projektu Erasmus+ edukacji dorosłych a dotyczącego mobilności kadry i wolontariuszy, w ramach którego odbył się 2-tygodniowy kurs angielskiego na Malcie. Prelekcję pt. „Języki obce poszerzają horyzonty” przygotowali Bożena i Marian Kocyk.
2. Grupa teatralna „Gwiazdeczki” przedstawiła spektakl „Takich miasteczek już nie ma” wzbogacając część kulturalną spotkania.
W ciągu 2 dni wysłuchaliśmy wielu ciekawych prelekcji, obejrzeliśmy filmy Romana Dobrzyńskiego o Inkach i Oomoto w Japonii, wysłuchaliśmy koncertów, utworów poetyckich oraz wspólnie śpiewaliśmy piosenki esperanckie do akordeonowego akompaniamentu Haliny Róźanek i gitarowego Wojtka Ławnikiewicza.
Ze szczególną uwagą obejrzeliśmy prezentację młodego esperantysty Tymoteusza Smolińskiego o dzikich, jadalnych roślinach rosnących w Polsce, połączoną z pięknymi zdjęciami i degustacją tychże roślin.
Informację o działalności ILEI – Międzynarodowego Związku Nauczycieli Esperanta przedstawiła Magda Tatara a o internetowych programach w języku Esperanto – Pola Retradio opowiedziała Barbara Pietrzak.
Była też relacja z pobytu w Tuluzie i ekspozycja fotograficzna z podróży esperantystów po świecie. Zgodnie z tradycją ksiądz Gmyrek odprawił mszę w języku Esperanto, a trzeciego dnia odbyła się wycieczka do Niepołomic i po okolicy.
Chętni mogli kupić książki i Pola Esperantisto.
Mieliśmy więc kolejną okazje do spotkania starych przyjaciół i poznania nowych.
Bożena Kocyk
W dniach od 10 do 14 kwietnia 2024 r. 21-osobowa grupa członków naszego Stowarzyszenia pojechała na wycieczkę do Szczecina. Celem było nie tylko zwiedzanie miasta, ale także spotkanie z tamtejszymi esperantystami i prezentacja działalności obu klubów.
Podróż upłynęła szybko i w wygodnych warunkach, bo w wagonie sypialnym. Dzięki temu od razu po przybyciu mogliśmy rozpocząć realizację zaplanowanego programu. Byliśmy bardzo miło zaskoczeni, gdy na dworcu w Szczecinie powitali nas tamtejsi esperantyści, powiewając zieloną flagą.
Po udaniu się do luksusowego hotelu i chwili odpoczynku wybraliśmy się na poznawanie miasta. Przewodnikiem była nasza koleżanka esperantystka – Bernadetta Wiewiórska. Zwiedziliśmy Zamek Książąt Pomorskich i bliżej poznaliśmy historię tego niezwykle ciekawego regionu. Następnie mieliśmy przyjemność wypić kawę na 22. piętrze budynku PAZIM.
Po południu udaliśmy się do miejskiej Książnicy Pomorskiej (instytucja kultury i centralna biblioteka Pomorza Zachodniego) na spotkanie z tamtejszymi esperantystami, dzięki temu mogliśmy się podzielić ciekawymi i zabawnymi opowieściami o działalności obu klubów. Był to bardzo przyjemnie spędzony czas.
Następny dzień również poświęcony był na zwiedzanie, tym razem Morskie Centrum Nauki, po którym oprowadzał nas kolega esperantysta – Andrzej Jabłoński. Pracował on na statkach jako inżynier gwarancyjny, dzięki temu doskonale zna realia życia na morzu. Cieszyliśmy się, że w tym miejscu jest z nami taki fachowiec. Dla nas, ludzi z gór, była to okazja do poznania,choć w niewielkim stopniu atmosfery, charakteru pracy oraz trybu życia ludzi związanych z morzem.
Wieczorem udaliśmy się do słynnej szczecińskiej filharmonii. Wykonany koncert był zachwycający, klasyka – Mozart i Beethoven. Mieliśmy też okazję zwiedzić ten oryginalny budynek.
Następny dzień spędziliśmy w Międzyzdrojach. Najpierw odwiedziliśmy Park Miniatur, w którym prezentowane są słynne budowle z państw nadbałtyckich. Spacerowaliśmy w centrum uzdrowiska, na molo, no i oczywiście spróbowaliśmy, jak smakuje morska ryba.
W ostatni dzień wyjazdu koleżanka Halina Różanek zabrała nas na spacer po parku Jasne Błonia im. Jana Pawła II. Były tam pomniki związane ze Szczecinem, m.in. pomnik Heleny Majdaniec – piosenkarki pochodzącej ze Szczecina, znanej z wykonywania piosenki „Rudy rydz”. Podziwialiśmy też instalacje Hasiora oraz amfiteatr.
W ramach podziękowania za oprowadzanie po zwiedzanych miejscach i uatrakcyjnienie naszego pobytu, zaprosiliśmy naszych przewodników – szczecinian na uroczysty, pożegnalny obiad. Miło spędzony czas szybko minął i trzeba było wracać do Nowego Sącza.
Joanna Wituszyńska
Na spotkaniu wysłuchaliśmy niezwykle interesującej prelekcji pod tytułem „Sztuka nowoczesna i współczesna – ramy czasowe, genealogia, charakterystyka artystycznych kierunków. Muzea sztuki nowoczesnej i współczesnej” w wykonaniu Magdaleny Jaksy Chadaj.
Prelegentka jest absolwentką Wydziału Rzeźby krakowskiej Akademii Sztuk Pięknych, studiowała również w Instytucie Kształcenia Nauczycieli im. Władysława Spasowskiego w Krakowie. Tworzy w zakresie ceramiki, rysunku, malarstwa, scenografii, poezji, prowadziła działalność pedagogiczną na wydziałach artystycznych szkół w Nowym Sączu, jest laureatką licznych nagród.
Pani Magdalena zabrała nas w fascynującą podróż poprzez style i trendy w sztuce nowoczesnej począwszy od lat 60-tych XIX w i powstających wtedy pierwszych czarno-białych fotografii, poprzez twórczość impresjonistów, postimpresjonizm, puentylizm, kubizm, symbolizm, dywizjonizm, ekspresjonizm, fowizm, orfizm, hiperrealizm aż wreszcie po abstrakcję w malarstwie, rzeźbie i architekturze w sztuce współczesnej datowanej od końca II Wojny Światowej .
Poznaliśmy tajemnice warsztatu twórców takich jak Edgar Degas, Henry Matisse, Claude Monet, Pablo Picasso, Wiliam Turner, Georges Seurat, Vincent van Gogh, Paul Cezanne, Wassily Kandinsky, Salwador Dali, Andy Warhol i wielu innych oraz przykłady ich filozoficznych przemyśleń na temat sztuki, np.:
• Mam nadzieję, że wszystkie moje prace posiadają lekki i przyjemny powiew wiosny, nie zdradzając jak wiele pracy mnie nieraz kosztowały.
• Pomimo studiowania i nauki, należy zawsze pielęgnować w sobie pierwotną naiwność.
• Sztuka jest kłamstwem, które uświadamia nam prawdę.
• Nie zrozumiecie sztuki, póki nie zrozumiecie, że w sztuce 1+1 może dać każdą liczbę z wyjątkiem 2.
• Maluję przedmioty tak, jak o nich myślę, a nie tak, jak je widzę.
W wykładzie poczesne miejsce znaleźli polscy twórcy: Józef Chełmoński, Kazimierz Malewicz, Olga Boznańska, Aleksander Gierymski, Władysław Podkowiński, Stanisław Stanisławski, Tamara Łępicka, Stanisław Wyspiański, Stanisław Ignacy Witkiewicz, Katarzyna Kobro, Władysław Strzemiński, Jerzy Nowosielski, Władysław Hasior, Wojciech Fangor, Robert Kusmirowski, Jacek Malczewski, Józef Mehoffer i inni.
W końcowej części wykładu zapoznaliśmy się z przykładami kreacji architektonicznych w sztuce nowoczesnej i współczesnej a następnie autorka przedstawiła listę interesujących muzeów, w których pogłębić można wiedzę na tematy objęte prelekcją.
Nieodłączną częścią sztuki współczesnej są również przestrzenne instalacje oraz street art reprezentowane np. przez Banksy’ego lub Justynę Posiecz-Polkowską lub przez autorów interesujących murali twórców nowosądeckich, do których należą np. Mgr Mors, Nupz, Blew, Dase, Kont.
Podróż przez krainę sztuki spotkała się z dużym zainteresowaniem ze strony zgromadzonych.
W nawiązaniu do wykładu Pani Magdaleny, nasz kolega Jarek Szewczyk przedstawił wybrane przykłady „twórczości” Sztucznej Inteligencji, która dynamicznie zaznacza swoją obecność na rynku sztuki. Wszechstronny trening sieci neuronowych spowodował, że artyści malarze, graficy, a także rzeźbiarze, poeci i muzycy zyskali niespodziewaną konkurencję w postaci „maszyn”, które zainicjowane pojedynczym „promptem” – krótkim poleceniem pisemnym lub głosowym – potrafią w kilka sekund stworzyć „dzieła” godne mistrzów.
Pomimo krytycznych opinii znawców sztuki, ta aktywność stanowi nieoczekiwane zagrożenie dla twórców ludzkich, zwłaszcza że kreacje maszyn z powodzeniem wkraczają na aukcje sztuki.
Dodatkowo, zagrożeniem jest również zalew dezinformacji w postaci zdjęć, relacji głosowych i filmów tworzonych przy pomocy algorytmów Artificial Inteligence, które przedstawiają fałszywe wydarzenia w świecie polityki, kultury lub w obszarze obyczajowo-społecznym (deep fakes).
Na następnym spotkaniu skupimy się na konwersacjach z różnymi modelami AI oraz na ocenie ich możliwości kreatywnych lub zdolności do „rozumowania”, porównywalnych z procesami myślowymi człowieka.
Admin JS
W ramach realizacji projektu Erasmus + w Sądeckiej Bibliotece Publicznej odbędzie się prezentacja opisująca pobyt grupy z CEM na kursie języka angielskiego na Malcie.
Zapraszamy
Bożena Kocyk
Dnia 19-go lutego odbyło się w Centrum Edukacji Międzykulturowej kolejne spotkanie klubowe. Oprócz spraw bieżących takich jak składki członkowskie czy planowana wycieczka do Szczecina program obejmował prelekcję lekarza rodzinnego oraz pogadankę z zakresu nowych technologii.
Lekarz Zofia Kopacz podała wiele informacji ważnych dla pacjentów, a związanych z organizacją podstawowej opieki zdrowotnej, uprawnieniami pacjentów dotyczących skierowań na badania i do specjalistów, zasady refundacji leków oraz odniosła się do suplementów diety.
Kolega Jarosław Szewczyk w ramach przybliżania nowych technologii osobom 60+ przedstawił współczesne możliwości dzielenia się zdjęciami, filmami i innymi plikami za pomocą smartfona i aplikacji firmy Google, przy pomocy generowanych linków i z wykorzystaniem chmury Google. Kontynuacja dotyczyć będzie tego samego zagadnienia z wykorzystaniem komputera i przeglądarek internetowych.
Bożena Kocyk
Co nam daje Erasmus + ?
Kontynuując współpracę zmarłej przed kilkoma miesiącami, wieloletniej prezes Centrum Edukacji Międzykulturowej w Nowym Sączu Haliny Komar z Fundacją Rozwoju Systemów Edukacji, stowarzyszenie po raz kolejny postanowiło aplikować o fundusze z programu Erasmus+ w sektorze „Edukacja Dorosłych”.
Tytuł projektu to „Znajomość języków obcych poszerza horyzonty”.
Do stowarzyszenia, w ostatnich kilkunastu miesiącach dołączyły nowe osoby, które oprócz zainteresowania Esperantem chcą również poprawić swoje umiejętności posługiwania się językiem angielskim, co w dzisiejszym świecie bardzo się przydaje, również esperantystom. Jest to grupa, która spotyka się od kilku lat na zajęciach konwersacyjnych w bibliotece miejskiej w Nowym Sączu, prowadzonych przeze mnie (B. Kocyk).
Wraz z koleżanką polonistką Małgorzatą Piluch napisałyśmy wniosek do Narodowej Agencji o dofinansowanie udziału w kursie języka angielskiego na Malcie dla grupy 16 osób. Pomimo, że Malta jest małym krajem zamieszkałym przez 0.52 mln ludzi, to wyspecjalizowała się ona w kursach językowych różnego typu. Są tam 42 szkoły o renomie światowej a językami urzędowymi są maltański i angielski.
Wniosek został bardzo wysoko oceniony i zaakceptowany, w efekcie czego odbył się w październiku 2023 r. dwutygodniowy wyjazd, w którym wzięli udział członkowie zarządu oraz aktywni członkowie stowarzyszenia . Warunkiem była co najmniej elementarna znajomość angielskiego.
Nawiązaliśmy współpracę z Institute of English Language Studies już na etapie pisania projektu, czyli w styczniu. Zgodzili się aby wpisać ich szkołę jako organizacje przyjmującą, co znacznie podniosło merytoryczną wartość wniosku, a poza tym było sporo czasu na szczegółowe uzgodnienia. Jest to szkoła działająca ponad 35 lat, oferuje około 20 różnego rodzaju kursów języka angielskiego i zatrudnia 150 wykwalifikowanych nauczycieli.
Postępy poczynione w angielskim pozwolą nam pogłębić współpracę międzynarodową, uzupełnić stronę internetową o tłumaczenia na angielski i propagować Esperanto również w środowiskach anglojęzycznych. Przed wyjazdem każdy musiał wypełnić test online oraz odbyć krótką rozmową z lektorem ze szkoły, do której jechaliśmy, przy pomocy aplikacji Zoom, co pomogło w ocenie poziomu znajomości języka.
Na miejscu, już w szkole językowej, zostaliśmy przydzieleni do 4 grup: od najmniej do najbardziej zaawansowanej. Grupy były bardzo zróżnicowane nie tylko wiekowo (chociaż zdecydowanie przeważali młodzi) ale też narodowościowo. Byli słuchacze z Ameryki Południowej i Środkowej, Azji, Afryki i Europy. Przez mury szkoły przewinęli się studenci z ponad 40 krajów. W trakcie zajęć dowiedzieliśmy się wielu ciekawych rzeczy o krajach pochodzenia naszych koleżanek i kolegów.
Również nasza ekipa, reprezentująca stowarzyszenie, wzbudzała spore zainteresowanie ze względu na wiek i na sposób finansowania z funduszy unijnych. Mieliśmy więc okazję opowiedzieć młodym ludziom o Esperanto, jako głównym polu naszej działalności. Było to dla nich coś zupełnie nowego. Chcieli usłyszeć jak brzmią frazy wypowiedziane w Esperanto i do jakiego języka ewentualnie mogą być podobne.
Sama działalność stowarzyszenia też była czymś ciekawym, ponieważ młodzież na tym etapie życia jeszcze nie szuka możliwości zaangażowania się w inicjatywy pozwalające rozwijać zainteresowania pozazawodowe w różnych dziedzinach wiedzy i kultury.
Innym epizodem związanym z Esperantem była rozmowa, którą odbyłam z jednym z nauczycieli podczas zajęć konwersacyjnych. Ten starszy pan jest Irańczykiem z pochodzenia i wyznawcą bahaizmu.
Jego rodzina, wiele lat temu musiała uciekać z Iranu przed prześladowaniami ze strony muzułmanów jakich od początku istnienia religii, czyli od XIX wieku doświadczali Bahaici. On studiował wtedy w Wielkiej Brytanii, teraz mieszka na Malcie a rodzina rozproszyła się po świecie i nigdy już nie wróciła do Iranu. Swego czasu wyznawcy bahaizmu poszukiwali języka, który by dobrze funkcjonował w ich międzynarodowej społeczności. Ich wybór padł na Esperanto.
Wyznawców bahaizmu jest ok 5 milionów na całym świecie, a centrum administracyjne i duchowe mieści się w Hajfie w Izraelu. Ideę Esperanta wśród Bahaitów propagowała w latach międzywojennych córka Ludwika Zamenhofa Lidia Zamenhof. Wyznawczynią bahaizmu została w 1926 roku, a w 1937 r została wysłana do USA gdzie uczyła Esperanta i zasad bahaizmu. Tuż przed wojna wróciła do Polski i zginęła w obozie koncentracyjnym w Treblince razem ze swoją siostrą Zofią. Nauczyciel , o którym mowa, doskonale zna zasady i historię Esperanta jak również ważne postacie ruchu esperanckiego. Dopytywał się o szczegóły naszej działalności.
Po bardzo intensywnych zajęciach (6 lekcji dzienne) po południu i w weekendy mieliśmy czas na zwiedzanie Malty i należących do niej wysp Gozo i Comino.
Historia Malty sięga tysięcy lat p.n.e. Najstarsze świątynie megalityczne zaczęto budować ok. 3600 lat p.n.e., są więc starsze niż piramidy egipskie chociaż nie tak atrakcyjne dla turystów. Przez następne wieki Malta była pod panowaniem Fenicjan, Starożytnego Rzymu, Arabów, Królestwa Sycylii, Kawalerów Maltańskich i Wielkiej Brytanii i wszyscy zostawili tam swoje ślady. Sama stolica Valletta jest jednym wielkim zabytkiem. Z 320 obiektami jest najbardziej zagęszczonym obszarem zabytkowym na świecie. Jest też dużym portem pasażerskim i towarowym, gdzie zawijają ogromne wycieczkowce pływające głównie po Morzu Śródziemnym .
Z realizacją projektów Erasmus+ wiążą się nie tylko atrakcje w postaci podróży ale także mnóstwo obowiązków poczynając oczywiście od dobrze zdefiniowanego pomysłu, poprzez wypełnianie mnóstwa dokumentów przed, w trakcie i po skończeniu działań. Trzeba znaleźć dobrą organizację przyjmującą lub współpracującą, dobrze zaplanować budżet , trzymać się ściśle przewodnika po programie Erasmus+ i spełnić wszystkie wymagania wyszczególnione w umowie finansowej oraz osiągnąć cele zadeklarowane we wniosku. Dużym wyzwaniem jest napisanie raportu końcowego, bo przecież trzeba udowodnić, że fundusze zostały wydane zgodnie z przeznaczeniem i udokumentowane zgodnie z unijnymi i krajowymi zasadami księgowości.
Sukces osiągnięty najpierw poprzez uzyskanie pozytywnej opinii Agencji narodowej a następnie przez zrealizowanie projektu daje ogromną satysfakcję autorkom oraz niezapomniane przeżycia edukacyjne, kulturalne i integracyjne całej grupie uczestniczącej w przedsięwzięciu.
Bożena Kocyk
→ Link do prezentacji Marysi Baran
→ Link do prezentacji zamieszczonych w chmurze Google (ważny do końca lutego 2024)
