Ucieczka od starości do Esperanto
Niezwykle interesujące wydarzenie miało miejsce dla członków Centrum Edukacji Interkulturowej w Nowym Sączu. Realizacja tego projektu Erasmus+ o nazwie „Ucieczka z podeszłego wieku do Esperanto” była możliwa dzięki staraniom Haliny Komar, która niestety ze względu na poważną chorobę nie mogła go osobiście zrealizować.
Idea tego projektu była dość szeroka, co umożliwiło uczestnikom zdobywanie nowej wiedzy, podróżowanie oraz dbanie o swoje zdrowie.
Aby osiągnąć zamierzone cele, zorganizowaliśmy lokalne kursy w Nowym Sączu, a następnie dwutygodniową podróż w czerwcu 2022 roku dla grupy 30 osób do Herzberg am Harz.
Intensywna i owocna współpraca między zarządem CEM (Maria Baran, Maria Janisz, Jolanta Kieres, Bożena Kocyk) a Peterem Zilvarem i Zsofią Korody z Południowego Harzu Esperanto Centro w Herzbergu zaowocowała interesującym i bogatym programem.
Dla osób rozpoczynających naukę Esperanto przygotowaliśmy „mieszany” kurs, który obejmował korzystanie z metod online. Uczestnicy mieli dostęp do stanowisk komputerowych, gdzie mogli uczyć się korzystania z Internetu, słowników online, ćwiczeń językowych i przydatnych aplikacji. Dodatkowo, część grupy miała możliwość uczestniczenia w rozmowach w języku angielskim, co ułatwiło komunikację w jednym z hoteli, prowadzonych przez Holendrów.
Podczas podróży do miejsca, gdzie odbywały się lekcje Esperanto, mieliśmy okazję odwiedzić fascynujące i historyczne miejsca. W polskim Dolnym Śląsku zwiedziliśmy zamek Moszna, ratusz oraz miejsce, gdzie wykonywano wyroki w Paczkowie. Następnie udaliśmy się do monumentalnego pałacu Marianny Orańskiej w Kamieńcu Ząbkowickim. Księżniczka holenderska odziedziczyła go w 1837 roku po rodzinie Hohenzollernów.
W Wambierzycach, oprócz zwiedzania bazyliki, spacerowaliśmy po malowniczej Drodze Krzyżowej, pięknie położonej na lokalnym zboczu. Szczególne wrażenie zrobił na nas pocysterski kompleks opactwa w Krzeszowie. Barokowa, bogato zdobiona bazylika posiada wiele obrazów autorstwa Wellmana, znanego jako „Rafaelo” lub „Rembrandt Dolnego Śląska”.
Praktycznie na naszej drodze na południe od Drezna znajdowała się Szwajcaria Saksońska, gdzie warto było odwiedzić zamek Pillnitz, który nieco przypomina chińską pagodę. Tam dwa inne obiekty przykuły naszą uwagę: gondola Augusta II Mocnego oraz 200-letnie kamelie, które specjalnie są chronione przed mrozem za pomocą ruchomej, olbrzymiej osłony zimowej. W pobliżu zaimponowała nam twierdza Königstein.
W miejscowości Sieber, gdzie nocowaliśmy w hotelach Zum-Pass i Iris, Peter pokazał nam Małą Holandię. Holenderska grupa przeniosła się tam i umieściła swoje symbole przy domach.
Z szczytu Grosse Knollen (687 m), na który wspięliśmy się podczas pierwszego popołudnia, obserwowaliśmy tysiące suchych drzew. Nasz pomocnik i towarzysz, Holender Andris, wyjaśnił nam, że ze względu na suszę i insekty muszą one być usuwane z Parku Narodowego.
Rankiem Zsofia Korody uczyła grupę esperanto. Obie strony były bardzo zadowolone: Zsofia z entuzjastycznych i pilnych uczniów, a uczniowie z doskonałej, profesjonalnej nauczycielki.
Najważniejszym momentem naszego pobytu było oficjalne przyjęcie w Kavalira Salono zamku Wolf przez burmistrza Christopha Wagnera oraz publiczne odsłonięcie tablicy przyjaźni z udziałem burmistrza i członków obu stowarzyszeń.
Ideę trwałego, trwałego znaku naszej wspólnej działalności zaprezentował szczególny prezent od nas. Franciszek Palka, znany rzeźbiarz w naszym regionie, w rustykalnym stylu wykonał drewniany słóp-drogowskaz symbolizujący wzajemną prezyjaźń. Bardzo się podobał wszystkim i dobrze prezentuje się w parku Domeypark na zielonym tle trawy. Liczby na ramionach drogowskazu symbolizują odległość od Herzbergu do Nowego Sącza oraz do partnerskiego polskiego miasta Góra. Ponadto burmistrz zamieścił tablicę z opisem wydarzenia.
W Ogrodzie Centrum Esperanta degustowaliśmy prawdziwy węgierski gulasz. Członkinie dwóch lokalnych organizacji: Futurateliero i Juesseehilfe poczęstowały nas smacznymi wypiekami i nauczyły nas w bule, które później otrzymaliśmy jako prezenty.
Nie brakowało muzyki; nauczyciel, znawca instrumentów antycznych przyniósł tamburyny, a my naśladowaliśmy rytm, który wybijał. Zaraz potem wysłuchaliśmy koncertu orkiestry dętej, która grała na długich rurach w rodzaju starych, ludowych trąbit.
Następnie odwiedziliśmy okolicę: ruiny Twierdzy Schwarzfeld, norweską, drewnianą kapliczkę przypominającą świątynię Wang w Karpaczu, Osterode, gdzie na rynku znajdują się malownicze domy z czerwonych bali.
W Pałacu Królewskim w Goslarze wysłuchaliśmy opowieści o dawnych, historycznych wydarzeniach. Romański dziedziniec został założony na początku XI wieku. Zamek jest znany z tronu Fryderyka Barbarossy (1150-1190).
Duże wrażenie na uczestnikach zrobiła Getynga. Po jej ulicach spacerowali sławni ludzie nauki. W słynnym Uniwersytecie imienia Jerzego Augusta studiowało 44 laureatów Nagrody Nobla. Oprócz Uniwersytetu znajduje się tam również światowej sławy Instytut Maxa Plancka. Z Getyngą byli związani tacy ludzie jak polski historyk Szymon Askenazy, matematyk Hugo Steinhaus, kryptolog Enigmy Marian Rejewski i twórca bomby atomowej Oppenheimer.
W regionie Harzu znajduje się uzdrowisko Bad Lautenberg, nieco przypominające polską Krynicę. Ostatnią wycieczką w okolicy było odwiedzenie Duderstadt. Tam można buło podziwiać prawie 600 kolorowych domów zbudowanych z drewna. Najstarszy drewniany ratusz w Niemczech jest tam również prawdziwą atrakcją. W centrum turyści znajdą dom Goethego, obecnie pełniący rolę hotelu.
Po powrocie zatrzymaliśmy się w Dreźnie. Tylko kilka zabytków udało nam się zobaczyć. Nie można było przejść obojętnie obok kościoła Frauenkirche, Opery i Galerii Starych Mistrzów, podobnie jak luterańskiego Kościoła Pokoju w Świdnicy – europejskiej rzadkości z 1657 roku.
Pełni wrażeń i ciekawych przeżyć, teraz z zapałem planujemy kolejne esperanckie, kulturalne i turystyczne aktywności.
Relacja medialna z realizacji projektu >>>
Zapraszamy na Dni Zamenhofa do Nowego Sącza
14 – 17. 12. 2017
plakat. (program) pdf, Zaproszenie-s1. pdf, Zaproszenie-s2. pdf.
SURPRIZA DONACO DE POLA AMBASADEJO en SEULO al PARTOPRENANTOJ de UK.
Fama estas tra la mondo pola gastigemo, sed neniu supozis, ke la konfirmon de tiu ĉi nacia eco, ni trovos en tiom malproksima lando kiel Koreo!
Julie mi kune kun E- Klubanino Jolanta Kieres, partoprenis la UK-on en Seulo. Alveninte tie – ni sentis sin ravitaj jam de la unua momento en tiom grandega, tiel bela kaj juna urbo. Jes, ĝuste pri juneco oni pensas , trapasante la stratojn de la korea ĉefurbo. Komparante tion kun la prec ipe grizhara homamaso videbla en europokcidentaj landoj, videblas granda diferenco de la aĝo – en Seulo surstrate rekonteblaj estas la plej ofte junaj homoj, kontraŭe al. loĝantoj de eŭropaj urboj.
En la Kongresejo ni tuj ekvidis nian ekspozicion „Zamenhof- la kreinto de Esperanto”: ĝiaj 18 tabuloj estis montritaj sur pentrostabloj. Badaŭrinde, en la kongresa libro damaĝis nin la misa informo, ke la ekspozicion prezentas Gizela Matray, kvankam ĝi estis preparita de du personoj: Halina Komar kaj Ewa Tracz (CEM Nowy Sącz kaj BRW Wrocław).
La ekspozicio estis prilaborita laŭ mendo de Ministerio de Eksterlandaj Rilatoj (Aferoj?) kaj nune dissendita de ili al 180 polaj diplomatejoj en la mondon. Nia nuna tasko estas helpi por enkonduko de nacilingvaj tekstoj anstataux ĝenerala en la tabuloj angla lingvo. Pri traduko de la testo angla al naciaj – okupiĝas jam lokaj instancoj, ni nur helpas pri teknikaj ŝanĝaferoj (Ewa Tracz).
Plibonigis nian humoron trovita en la Kongresejo granda kvanto de bonkvalitaj, 20-paĝaj, plenkoloraj broŝuroj en formato A4, montrantaj la tutan ekspozicion. Tio estis la donaco por ĉiuj partoprenantoj de la Seula Universala Kongreso, fare de Pola Ambasadejo en ĉefurbo de Korea Respubliko – konfirmis tion surskribo sur dorsa kovrilpaĝo de la broŝuroj: Embassy of the Republic of Poland in Seul kun pola ŝtata emblemo. La surpriza donaco feliĉigis nin, kaj nia pola 25-persona teamo sentis eĉ fieron pro la malavareco kaj gastigema gesto de la lokaj polaj diplomatoj. Tial ni konsentis komunan viziton en nia Ambasadejo, por danki al ili. La organizan taskon prenis samideano Leszek Kordylewski, bonege aranĝante ne nur la viziton de nia trupo en Ambasadejo, sed ankaux preparinte skemon de iomete komplika veturado per la publikaj transportiloj tra tiu ĉi grandega urbo.
Ĉio ĉi sukcesis, kaj ni estis la gastoj de Pola Ambasadejo en Seulo, kie gastregalis nin ĝia Ĉefino – Joanna Wasiewska kun aliaj diplomatoj. Ŝi partoprenis la Solenan Malfermon de la UK – tiam mankis la Ambasadoro, kaj la vakanta posteno estis okupita jam post la UK. Dum nia vizito regis tie bona etoso, daŭris simpatiaj interparoloj, kaj ni ricevis interesajn informojn pri la plej nova historio de la Korea Republiko kaj ĝia popolo. Helpis tio kompreni al ni la veran, sinceran zorgon de la loĝantoj pri ilia urbo kaj grandan amon al. sia lando.
Por ni ĉiuj la vizito postlasis gravan memoron kaj vere pliriĉigis nian Azian, Kongresan aventuron.
Halina Komar
Jen kelkaj fotoj pri la evento:
Tion, kio estas neebla – ni plenumas tuj, je mirakloj oni devas momenton atendi…”
La titola konstato estas vera, kondiĉe ke temas pri la agado en esperantista medio plena de helpemaj bonvoluloj, pretaj tuj engaĝiĝi en laboro „por publika bono”, speciale – por bono de Esperanto! Jen rakonto pri realigado de gravega „neeblaĵo”:
La 15-an de januaro 2015 ni sukcesis aranĝi kondiĉojn, por ke la 2017a jaro estu dediĉita de UNESCO kiel monda Zamenhofa Jaro! Tio okazos lige kun 100-jara mortdatreveno de nia Majstro! Tre helpis al nia afero la fakto, ke en Ministerio de Kulturo kaj Nacia Heredaĵo (MKkNH), oni memoris pri nia lasta aktivado por enlistigi Esperanton kiel kulturan heredaĵon. Tial, kiam iĝis ebleco proponi far pola registara institucio al UNESCO du gravajn, mondfamajn polojn, la Ministerio elektis inter multaj proponoj ĝuste nomojn de Ludoviko Zamenhof kaj Tadeusz Kościuszko. Por famigo de T. Kościuszko laboras granda, forta Instituto lianoma, kiu tre rapide povis prepari necesajn dokumentojn. En alia flanko estis ni – kelkaj homoj el diversaj E-organizaĵoj, kiuj ricevis nur du labortagojn por prepari la dokumentaron por tiu ĉi celo!
Imagu – pri la ŝanco por aranĝi Zamenhofan Jaron, ni eksciis el letero de MKkNH, kiu venis posttagneze merkredon, la 7-an de januaro. Mi tralegis ĝin vespere kaj tuj dissendis al esperantistoj, pri kies helpo oni povus kalkuli. Kun la propono venis ligilo al 9-paĝa regularo de UNESCO en la angla lingvo. La ministerio atentigis, ke ilia propono validas ĝis mateno la 12-an de januaro, kiam plenigitaj formularoj en pola kaj angla lingvo devas troviĝi sur tablo de la ministro. Tio signifis, ke ni ricevis nur du labortagojn kaj semajnfinon por trovi la ĝustajn homojn kaj laborigi ilin en la tuj plenumenda tasko!
Mi devis preni rolon de kunordiganto de tiu tre honora kaj kapdoloriga taskaro, ĉar la tiel nomata reprezentanto de la estraro de EDE-PL Jerzy Walaszek, al kiu estis direktita oficiala letero de la Ministerio, informis la Kulturministerion, ke ili bezonas unu aldonan monaton por ĉion aranĝi (kvankam la regularo montris precizan, mondan datlimon por ĉiuj interesitoj), kaj mi timis, ke la ŝanco povus vaporiĝi. Feliĉe – kiel ĉiam tre engaĝiĝis samideano Kazimiro Krzyżak (forigita sen klarigo el la estraro de EDE-PL) kun ankaŭ jam eksaj estraraninoj de EDE-PL – Gizela Matray kaj Dorota Burchard. Tial ili jam estis radiko por prepari la proponon nome de „socia grupo de agantoj” ( al kiu mi ankaŭ aliĝis), kaj MKkNH permesis al ni prepari la formularon, se ne funkcias „normala estraro” de EDE-PL.
Sed problemoj komenciĝis jam de la unua paŝo: ni ĉiuj ne konis sufiĉe bone la anglan, por traduki la UNESCO–regularon pri la temo kaj la ĝustan formularon. Tial mi tuj sendis peton al Seán Ó Riain por traduki la regularon pri la temo kaj plenigi la ĝustan formularon nome de Pola Esperanto-Asocio.
Ne ĉiuj kredas je intuicio/antaŭsento, sed io min konvinkis subkonscie, ke la afero estas tiom grava, ke oni devas „stimuli la sorton” – mi decidis gvidi samtempe 2 diversajn fadenojn de la preparoj: unu nome de PEA kaj la duan – anstataŭ EDE-PL. Tial estis engaĝigitaj multaj personoj, kiuj dum tiom mallonga tempo sukcesis prepari du diversajn proponojn al la Ministerio. Kaj okazis, ke mia intuicio ne eraris – unu el la projektoj estis maltraktita pro unu malĝusta frazo kritikanta EU, pro kio ĝi estis rifuzita. Sed restis la dua, preparita paralele, kio savis la aferon.
Mi volas montri al vi teamon de eksterordinaraj homoj, kiuj lasis siajn okupojn, kaj dum mallonga periodo donacis sian atenton kaj zorgon por nia kuna tasko – okazis dekoj da skajpo-interparoloj, retaj kontaktoj kaj eksterlandaj telefonoj, helpis min eĉ nekonataj homoj, tradukante kaj korektante ĉiujn frazojn de la dokumentoj. Do – kronologie:
Seán Ó Riain – kiel tradukanto de la regularo kaj pleniganto de la formularo por PEA, Jozef Reinvart, Petro Balaż – kiuj helpis formuli la taskaron en la formularo, Bożena Kocyk – tradukis tion al pola lingvo, kaj la samon faris filino de Ewa Szymanska loĝanta en Londono, dum nokto (mi ricevis la perfektan tradukon je 5-a h. matene), Stanislavo Mandrak – kiu subskribis kaj stampis la dokumentojn kaj devis veturi dimanĉe al Katowice por sendi tion per trajna kuriero al Varsovio, kie jam atendis la koverton Alina Mozer, por kunporti ĝin matene al la Ministerio…
La duan fadenon ni komencis de alia flanko pro la manko de lingvokono: unue ni plenigis la formularon pollingve kaj tion faris Gisela Matray laŭ kunaj konsiloj kaj centoj da telefonaj interparoloj, ĉar ŝi nune loĝas en Sicilio! La teksto estis kompilita de Gisela kun konsiloj de Kazimiro Krzyżak, Dorota Burchard kaj mi. Por prepari teknike la formularon, helpis Alina Mozer kun la edzo, ĉar estis bezonata tabelo, kiun ni ne kapablis fari. Kiam la dokumentoj jam estis pretaj – mi turnis min al Łukasz Żebrowski, por ke li trovu tradukantojn inter junularo, plej bone regantaj la anglan lingvon. Kaj li trovis! Post kelkaj horoj, danke al helpo PEJ/TEJO–anoj ni havis la dokumentaron, kiun transdonis al la Ministerio kun sia subskribo Kazimiro Krzyżak – sukcese kaj ĝustatempe! La junuloj, kiuj rapide tradukis niajn dokumentojn al la angla lingvo estis: Agata Cichocka, Tobiasz Kubisiowski, Tomasz Szymula kaj provlegis ĝin „denaskaj anglalingvanoj” Meiyer Goren kaj Rogier Huurman.
Jen nia Esperantujo! Mirinda spaco, kie oni povas kalkuli ĉies helpon eĉ de nekonataj homoj – por ke neeblaĵo estu tuj realigebla!
E S T R A R O de
Universala Asocio de Esperanto
Nieuwe Binnenweg 176
3015 BJ Rotterdam,
Nederlando
Celante daŭrigi la vojon, komencitan per enskribo de la lingvo Esperanto, kiel portanton de esperanta kulturo sur la liston de Nemateria Kulturheredaĵo de Pollando, en Pola Senato renkontiĝis la 3-an de marto 2015 reprezentantoj de landa Esperanta movado. La Kunsidon organizis Senatano prof. dr hab. Edmund Wittbrodt, kiu prezidas Parlamentan Grupon Subtenantan Esperanton, kun cxeesto de nova deputito RP – Aleksander Sosna (konata en Esperantujo pro lia grava rolo por organizado en 2009 la 94an UK-on en Bialistoko) kaj partopreno de 19 aktivaj reprezentantoj de diversaj polaj Esperanto-organizaĵoj, alvenintaj el cxiuj regionoj de la lando.
Dum inaŭgura parolado, la Senatano montris sian profundan konon de la temo kaj engaĝiĝon por solvi situacion de pola E-movado. Kiel enkonduko al posta vigla k. interesa diskuto, estis artikolo preparita de Kazimiro Krzyżak (aneksita al tiu ĉi letero) kaj poste – plano de Reaktivigo de E- Instruantaro en Pollando, ekproponita de Halina Komar.
Dum la diskuto, temaroj estis klarigitaj, precizigitaj aŭ korektitaj. Planita por 2 horoj kunveno daŭris eĉ 3,5 horoj, kaj devis finiĝi pro taskoj de nia Senatano… Kiel la plej urĝaj ni elektis jenajn temojn:
Serĉado eblecojn k. manierojn por krei tutpollandan forumon aŭ koalicion, kio permesus kunigi la kapablojn kaj fortojn de divigitaj E-organizaĵoj
Esploro bezonojn kaj ankaŭ vojojn al decidpovuloj (ankaŭ politika interveno) en la ŝtata eduka sistemo, cele aldoni Esperanton al lingvoj oficiale uzataj en pola edukado kaj atesti ĝin kiel unu el egzamenligvoj.
Reaktivigi polan E-instruantaron (temas pri rapida trejnado), ĉar la movado restis sen renovigo de instruista kadro jam ĉ.30 jaroj, la situacio iĝis katastrofa por nia movado.
Rekoni la eblecojn de monakirado el publikaj fontoj, por la supra celo, prilabori taŭgajn projektojn por ĉi tiu celo.
Preni ekzemplon de kolego Kazimiro Krzyżak, kiu persiste dum jaroj, konstruas la kontaktojn kun politikistoj – por ke ĉiu organizaĵo trovu simpatianojn de Esperanto en la loko de sia agado kaj komencu kontaktojn lokajn, regionajn, landajn aŭ eĉ kun loĝantaj najbare eŭroparlamentanoj – estis konfirmite, ke danke al polityka helpo, esperantistoj atingis pli multe ol antaŭe estis atendite.
Rilate al la 4a pkt. Niaj ekzemploj influu al aliaj landoj, kie eblus organizi similan strukturon je la subtenado de Esperanto per parlamentanoj, kaj tion oni jam komence planis fari ĉi jare – unue per kunigo je streboj de Visehradaj Landoj – V4, dum jubilea Ekonomia Forumo en Krynica 2015.
Sendi petdemandon al UEA – ĉu oni konsentas inviti kelkpersonan grupon de eŭrodeputitoj al Jubilea UK en Lilo? Oni ne kredas, ke povas ekzisti grandaj Kongresoj sen interpretistoj, ke homoj el la tuta mondo libere komunikiĝas nur danke al unu lingvo… Tio estus duflanka profito: politikistoj ekkonus la idealan solvon por interhomaj kontaktoj, kaj kongresanoj – vidos, ke eblas kunlabori ankaŭ kun politikistoj, kiuj povos helpi por disvolvigo de Esperanto.
Prilaboro de larĝa strategio pri promociado de Esperanto, nun ofte forgesita.
Dum la kunsido estis kreita Laborteamo, kies celo estas koordini la strebojn – prilabori konkretan planon de kunlaboro kaj komenci realigadon de la plej urĝaj taskoj. La elektita Laborteamo konsitas:
1/ Halina Komar – Centro de Interkultura Edukado Nowy Sącz, – gvidanto de la Laborteamo.
2/ Kazimierz Krzyżak – Eŭropa- Demokracja – Esperanto / Gdynia
3/ Konrad Andrzejuk – Fondaĵo de Zamenhof / Białystok
4/ Piotr Hołda – Pola Esperanto Junularo / Kraków
5/ Małgorzata Komarnicka – Regiona Buroo CEM /Wrocław
6/ Stanisław Mandrak – Pola Esperanto Asocio /Gliwice
7/ Barbara Pietrzak – Universala Esperanto-Asocio / Warszawa
8/ Irena Tomaszewska – Filio de PEA /Szczecin
Entuzjasmo al laboro estas granda, ĉar nur dum kelkaj tagoj jam alvenis konsentoj kaj deklaroj al kelkaj el supraj temoj – Konrad Andrzejuk deklaris, ke dum 2 semajnoj provos prepari materialojn al la punktoj 2 kaj 8. Pri la sepa temo okupiĝas K. Krzyżak, kaj ĉi tiu letero estas de li instigita. Pri la sesa temo jam estis iomete aranĝite flanke de la Senatano kaj kontaktoj daŭros ĝis EF en Krynica – se temas pri kunaj agoj por Esperanto en landoj V4, sed estus bonege, se ankaŭ en aliaj landoj oni postu niajn paŝojn sur kampo de rilatoj kun politikistoj … Por Halina Komar restis temoj 3-4 kaj tio signifas – ke mi devos „sidi kaj ĝemi” laŭ la vortoj de Stefano MacGill…
Sed mi ricevis fortan subtenon de Ilona Koutny, kiu deklaris nome de UAM Poznan kaj ŝia Interlingvistika Fako, seriozan helpon por montritaj planoj pri reaktivado de instruiataro en Pollando kaj fakan protektadon por la tuto.
Ĉio dependas nun de la mono, pri kiu mi batalos nune la tutan monaton, kalkulante ankaŭ helpon de Petro Balaż, Zsofia Korody kaj Katalin Kovats. Ni bezonas viajn bondezirojn de prospero en nia agado.
Amike – Halina Komar kaj Kazimierz Krzyżak
ŚWIĄTECZNY ZIELONY SŁUPSK – 12 kwietnia 2017 r.
Ludwik Zamenhof urodził się w Białymstoku a umarł w Warszawie. Jednak w stulecie jego śmierci, tylko Słupsk uhonorował go Rokiem Zamenhofa 2017.
Słupsk bowiem jest jedynym miastem Polski, które ustanowiło na swoim terenie ROK ZAMENHOFA 2017 – zgodnie z rezolucją UNESCO, zalecającą uroczyste obchody setnej rocznicy śmierci Ludwika Zamenhofa (14.04.1917). Celebracja pamięci o Ludwiku Zamenhofie , twórcy międzynarodowego języka esperanto i idei braterstwa, pokoju, porozumienia pomiędzy narodami, które ten język rozpowszechnia i umożliwia realizację, jest obchodzona na całym świecie pod Patronatem UNESCO które uznało, że idee ruchu esperanckiego są tożsame ze szlachetnymi celami tej organizacji o światowym zasięgu…
Nie pierwszy to raz, ta międzynarodowa organizacja popiera inicjatywy Światowego Związku Esperantystów – UEA, bowiem już ponad 60 lat esperanto znajduje się w zasięgu zainteresowań UNESCO, które uznało, że rezultaty osiągane przez esperanto w dziedzinie międzynarodowych kontaktów intelektualnych i zbliżenia narodów świata – odpowiadają celom i działaniom UNESCO. Te cechy esperanta są podkreślane każdorazowo w rezolucjach Generalnych Konferencji czy decyzjach Dyrekcji, związanych z ważnymi wydarzeniami w ruchu esperanckim.
1954 r. – MONTEVIDEO, gdzie wskazywano konieczność monitorowania rozwoju esperanta w nauce, edukacji i kulturze, wzywano do zwiększenia zasięgu nauczania języka, co stało się tematem kilkuletniej Kampanii UEA.
1959r. – PARYŻ, w 100-lecie urodzin, uznano Ludwika Zamenhofa za wybitną postać ludzkości.
1985r. – SOFIA, poproszono państwa członkowskie o organizowanie obchodów Stulecia Esperanta (1987) a organizacje pozarządowe – o włączenie się do tych obchodów.
2015r. – PARYŻ, decyzja o objęciu patronatem UNESCO obchodów 100-ej rocznicy śmierci Zamenhofa w roku 2017.
Rok wcześniej (2014), esperanto uzyskało rangę Niematerialnego Dziedzictwa Kulturowego jako nośnik esperanckiej kultury: decyzja wpisania na Listę Niematerialnego Dziedzictwa Kulturowego, została wręczona 14 października 2016r. przez Wiceminister Kultury i Dziedzictwa Narodowego dr hab. Magdalenę Gawin na ręce Depozytariuszy tego wpisu: Kazimierza Krzyżaka i Haliny Komar .
Uroczysta Inauguracja Obchodów Roku Zamenhofa w Polsce odbyła się więc w SŁUPSKU, 12 kwietnia 2017r, zgodnie z wolą Władz Miasta Słupsk, gdzie z inicjatywy Prezydenta Słupska dr Roberta Biedronia, Rada Miasta podjęła jednogłośnie Uchwałę o ustaleniu na swoim terenie ROKU ZAMENHOFA 2017.
Uczestniczyliśmy w tym wydarzeniu jako współorganizatorzy, reprezentujący stronę esperancką. Dziękujemy serdecznie za honor, jakiego dostąpiliśmy z powodu wyboru właśnie naszego Centrum Edukacji Międzykulturowej w Nowym Sączu, jako krajowego przedstawiciela społeczności esperanckiej, do przygotowania propozycji programowych.
Impreza była reżyserowana i koordynowana przez p. Jolantę Krawczykiewicz, dyrektorkę Słupskiego Ośrodka Kultury, we współpracy i przy pomocy Wydziału Kultury UM Słupsk.
Wydarzenie było zaplanowane do realizacji na ul. Zamenhofa, lecz warunki pogodowe zmusiły do przeniesienia programu na szkolną halę sportową przy ul Niedziałkowskiego, doskonale nadającą się do tego celu, świetnie zaaranżowaną na potrzeby realizacji wszystkich punktów programu „Śniadania z Zamenhofem”. Łatwo tu było wyeksponować plansze tzw. Wystawy Senackiej o Zamenhofie i Esperanto, którą Kazimierz Krzyżak podarował Miastu Słupsk z nadzieją, że znajdą się miejsca w szkołach, bibliotekach itp. gdzie mogła by ona być pokazywana przez cały ROK ZAMENHOFA.
Uczestników powitała Wiceprezydent Miasta Słupska p. Krystyna Danilecka – Wojewódzka, przystępnie i ciepło opowiadając o twórcy języka międzynarodowego i zachęcając młodzież do nauki języka esperanto. Nas – esperantystów, zaskoczył fakt znajomości drogi życiowej Zamenhofa i sympatia do idei, które język esperanto ze sobą niesie – było to wyraźnie widoczne w wystąpieniu Pani Wiceprezydent. Ogromnie ucieszyły nas informacje o rozpoczętych kursach języka esperanto w Słupsku i o zamiarach wprowadzenia języka w kolejnych szkołach. Chętnie obejmiemy patronatem i pomożemy poprowadzić proces nauczania języka esperanto dla słupskiej młodzieży.
Składamy także podziękowanie Władzom Miasta Słupsk za gościnne przyjęcie, za starania wielu osób i instytucji, które zagwarantowały sukces tej imprezy. Nie łatwo było nam się wybrać w Wielkim Tygodniu Wielkanocnym aż z Nowego Sącza, niewygodnym busikiem ponad 1500 km. w obie strony! Ale zapewniono nam komfortowy nocleg w Centrum Aktywności Twórczej w Ustce , poczęstowano obiadem w ratuszowym Bistro i przez cały czas byliśmy pod życzliwą opieką SOK i UM.
Zaplanowany wspólnie i wcześniej uzgodniony program uroczystości, został zrealizowany w całości, włącznie z przemarszem w deszczu i wichurze pod obelisk upamiętniający Ludwika Zamenhofa, aby złożyć tam wiązanki kwiatów i podziękować mu za dzieło jego życia – esperanto, które wpłynęło także na wybór naszych dróg życiowych…
W programie wystąpił dwukrotnie zespół E-FAMILIO (część młodzieżowa zespołu pod opieką artystyczną Alicji Skalskiej) z esperanckim repertuarem, który rozhuśtał i roztańczył dziecięcą widownię. Najmłodszą publiczność przyciągnęły przygody w animowanych filmikach MAZI en GONDOLANDO – jako wstęp do nauki esperanta w atrakcyjny sposób, z konkursem prowadzonym przez Mariana Zdankowskiego z Olsztyna, potem zabawna lekcja esperanta Niny Pietuchowskiej z Białegostoku, która także nagrodziła najpilniejszych uczniów… Wszyscy korzystali z okazji nabycia pamiątkowych kartek pocztowych, wydanych specjalnie na to wydarzenie z pamiątkowym stemplem Poczty Polskiej…
Popołudniowa część programu odbyła się w Teatrze RONDO, gdzie zaprezentowany został monodram Mario Migliucciego „Doktor Esperanto”, wykonany przez Helenę Biskup ze Sztumu, której akompaniowała Małgorzata Kaczanowska swoim śpiewem. Prelekcję na temat swojej nowej książki „Zamenhof w Warszawie” wygłosił Roman Dobrzyński z Warszawy. Z jednakowym zainteresowaniem przyjęła program publiczność, która była bardzo zróżnicowana – od młodzieży do seniorów z UTW.
Na uroczystość przybyli esperantyści z wielu miast Polski – oprócz osób zaangażowanych do programu ( 9 osób z Nowego Sącza), dotarli na „Śniadanie z Zamenhofem” esperantyści z Gdyni, Białegostoku, Olsztyna, Sztumu, Sopotu, Warszawy i największa, najbardziej zielona grupa ze Szczecina – wyposażona we flagi, banery reklamowe, gadżety esperanckie- pod przewodnictwem Ireny Tomaszewskiej. Jesteśmy wdzięczni, że mogliśmy być uczestnikami Inauguracji Roku Zamenhofa w Słupsku – pięknym, dobrym mieście.
Na Olimpie mówi się w języku ESPERANTO
Znane sądeckie esperantystki Halina Komar i Jolanta Kieres w trakcie inscenizacji inspirowanej mitologią starożytnej Grecji oficjalnie dołączyły do grona najlepszych znawców języka esperanto na świecie. Na liście wybitnych światowych esperantystów znajdowała się wcześniej także inna sądeczanka – Danuta Kowalska.
– Szanowna rado Olimpu! Zgłaszam formalny wniosek o wpisanie tych trzech wielce zasłużonych esperantystek na listę bogów panteonu. Proszę o akceptację mojej decyzji – takimi słowami węgierska esperantystka nadzorująca egzaminy esperanto w Europie – Katalin Kovats oficjalnie ogłosiła „awans” Haliny Komar, Jolanty Kieres i pochodzącej z Białegostoku Niny Pietuchowskiej. Już od dziesięciu lat Katalin Kovacs, publikuje listę kilkunastu kandydatów do panteonu najwybitniejszych światowych esperantystów. Znajduje się na niej około 30 polskich znawców esperanto.
Sądeckie środowisko esperantystów liczy około 100 osób. Przeważają w nim osoby starsze, podejmowane są jednak starania, aby zainteresować esperanto także młodsze pokolenia.
2017 rok został uznany przez UNESCO za rok Ludwika Zamenhofa, pochodzącego z Polski twórcy języka esperanto.
Arkones 2016
Prelekcja Haliny Komar o Woodstocku 2o16.
Kurs jezyka Esperanto przez telefon – dwie części
Stano Marček – Esperanto metodą bezpośrednią – kurs międzynarodowy – część I i 2
Na internetowej stronie Międzynarodowego Instytutu Esperanto w Hadze, WWW.iei.nl , znajduje się następujący tekst:
Teraz dostępny: do nauki Esperanto przez telefon komórkowy Android:
Część 1 (lekcje od 1 – 11) już więcej niż 2000 odsłon: czytaj dalej
Część 2 (lekcje od 12 – 22) już także dostępne: czytaj dalej
Już więcej niż 2000 odsłon: Kurs Esperanto metodą bezpośrednią jako „apo” -przez Android (Google) – tel. komórkowy
Powszechnie znane są kursy języka Esperanto tzw. metodą bezpośrednią opracowaną przez pana Stano Marcka. Chociaż kurs jest tylko w języku Esperanto, jednak przez wiele wspólnych, ogólnie zrozumiałych słów i znaków jest książką zrozumiałą dla wszystkich nacji.
Obecnie także ukazuje się jako tzw. „apo”. (część 1, lekcje od 1-11 i część 2, lekcje 12-22)
Apo (skrót aplikacji) jest programem komputerowym dla telefonów komórkowych (po angielsku : (smart fonów)
Takie telefony to nie tylko telefony, to prawdziwe komputery: przez nie można rozmawiać, robić zdjęcia, znaleźć drogę, oglądać filmy, słuchać muzyki itp. Wszyscy już prawie posługują się nimi. Często zdaje się, że ludzie posługują się tylko przez te telefony.
Istnieją przynajmniej 3 rodzaje apo:
– apo funkcjonujące tylko w telefonach Apple tel. (marka m.in.I-phone)
– apo „ „ Android tel. (marka m.in.Samsung)
– apo „ „ Windows tel. (m.in.Nokia)
Apo można zainstalować przez butiki w firmach Android tylko przez Google
Dla Apple jest znana apo Duolingo: dla wielu języków ma odpowiedni sposób, teraz także dla Esperanto. Jednak tym sposobem można uczyć się Esperanto tylko przez język angielski (może wkrótce przez hiszpański )
Z radością konstatujemy ,że ukazał się także kurs języka Esperanto jako apo dla Android, który dodatkowo jest tylko w tym języku, bez potrzeby użycia jakiegokolwiek innego języka.
Jest to prawdziwy kurs, na bazie esperanckich materiałów, opracowany tzw. metodą bezpośrednią.
Piet Buijnsters, programista użył tu trafnych obrazów (rysunków) Lindy Marcekowej z ksiązki do nauki języka i kiedy klika się na tekst można także usłyszeć klarowną wymowę języka. Tutaj także są ćwiczenia i zadania do wykonania.
Apo rygorystycznie wymaga odpowiedniego, metodycznego korzystania z zadań kursu, ale oczywiście można samemu wybierać postępowanie i czas nauki, ponieważ wielką zaletą tego kursu jest, że każdy kto posiada taki telefon, może wg upodobań i okoliczności używać go i uczyć się języka Esperanto – kiedy np. jedzie się tramwajem, pociągiem, kiedy na coś czekamy itp.
Apo jest jeszcze bezpłatne. Aby wyszukać i zainstalować część 1: idź w swoim telefonie do Google-apo-butiko (Google Play) i znajdź go słowem Esperanto lub Esperantokurso, lub przez WWW.iei.nl/apo.htm
Aby wyszukać lub zainstalować tom 2: idż w swoim telefonie do Google-apo-butiko (Google Play) i znajdź go słowem Esperantoplus albo przez WWW.iei.nl/apoplus.htm
Kostrzyn nad Odrą
Wielopokoleniowa Wioska Esperanto
Na Festiwalu Woodstock WOŚP w Kostrzynie nad Odrą 13-16.07.2016
PROGRAM:
- Całodzienne wieloosobowe i wielojęzyczne stoisko informacyjno-reklamowe, wyposażone w ulotki i broszury w różnych językach na temat Esperanto, idei, zasięgu i struktur organizacyjnych ruchu esperanckiego (UEA, TEJO, PEJ) Mnóstwo ulotek na temat możliwości samodzielnego uczenia się języka poprzez rozmaite, wielojęzyczne platformy językowe. Przykładowy harmonogram imprez esperanckich w Europie i na świecie…
- Codzienne warsztaty językowe ( 2 x 1,5 godz.) dla uczestników różnojęzycznych, prowadzone „metodą bezpośrednią” (bez używania języków narodowych) przez Stano Marĉka autora podręcznika wydanego w 40 językach (oprócz wszystkich europejskich także chiński, japoński, armeński, indonezyjski, tajski i wiele innych…) Ilustrowane materiałami dydaktycznymi autora oraz wzbogacone przerwami z gitarą i piosenką. Czytaj więcej ……….