Krystyna Grochocka
Konkurs EDUinspiracje – nominacja
Halina Komar została nominowana do nagrody EDUinspirator 2015, przyznawanej w konkursie organizowanym przez Fundację Rozwoju Systemu Edukacji, Narodową Agencję Programu Erasmus+.
Ostatecznego wyboru laureatów w każdej kategorii konkursowej dokona Kapituła konkursu. Laureaci tegorocznej edycji konkursu EDUinspirator zostaną ogłoszeni podczas gali, na którą zapraszamy wszystkich nominowanych w konkursie. Gala odbędzie się w Warszawie, 24 listopada 2015 roku.
Oto nominacja:
Esperanto – język bez granic – wystawa
Termin: 20.10.2015 – 10.11.2015
Miejsce: Biblioteka Jagiellońska, hol główny (wejście od ul. Oleandry 3)
Organizator: Biblioteka Jagiellońska
Wernisaż: 20 października 2015, godz. 17.00
Program wernisażu
Hol Biblioteki Jagiellońskiej (17.00-17.45):
- Powitanie gości – Dyrektor Biblioteki Jagiellońskiej, prof. dr hab. Zdzisław Pietrzyk oraz prof. dr hab. Leszek Kordylewski
- Wspólny toast za Ludwika Zamenhofa, twórcę języka esperanto
- Zwiedzanie wystawy
Sala konferencyjna:
- Lidia Ligęza, tłumacz na jęz. esperanto, wygłosi prelekcję pt. „Prof. Odo Bujwid – wybitny naukowiec i esperantysta” (17.45-18.00)
- Maria Majerczak, wykładowca UJ, poprowadzi lekcję wprowadzającą w język esperanto – wstęp wolny (18.10-19.00)
Zaproszenie pdf
Plakat pdf
Zdjęcia z wystawy
Forum Ekonomiczne w Krynicy Zdroju
Stało się już tradycją uczestnictwo jako „Esperanto” w prestiżowym Forum Ekonomicznym w Krynicy Zdroju w Polsce. Dwa jubileusze przypadły w tym roku: samo Forum świętowało 25 lat i jednocześnie Europejski Związek Esperanto z Esperanckim Stoiskiem uczestniczyło w FE po raz dziesiąty.
W Forum Ekonomicznym, nazywanym często „polskim Davos” uczestniczyła w tym roku rekordowa ilość uczestników: 3 tysiące przedstawicieli z 60 krajów przybyło na to ważne wydarzenie, które odbyło się w dniach 8-10 wrzesień 2015 r. Forum Ekonomiczne jest spotkaniem z wybitnymi osobami z polityki, ekonomii, ale także z przedstawicielami społecznych i kulturalnych organizacji. W tym roku Forum otworzyli Prezydenci Polski, Chorwacji i Macedonii, dyskutując o aktualnych tematach.
Tegorocznym głównym tematem Forum było „Jak zbudować silną Europę? Strategia i przyszłość” Niestety, znów nie zrozumiano, że aby wzmocnić poczucie wspólnoty w Europie i wzmocnić jej siłę potrzebny jest wspólny język. Ale o języku Esperanto ( w tym na temat języka w szerszym kontekście) w dalszym ciągu unikano dyskusji.
Program Forum był niezwykle bogaty, częściowo z powodu jubileuszu, częściowo z powodu wielkich problemów i w świecie i w Unii Europejskiej. Najwięcej dyskusji było właśnie o obecnej sytuacji imigrantów, o obronności, konfliktach, kryzysie europejskim itp.
O Esperanto (także problemach języka) w tym roku nie było własnego panelu dyskusyjnego EEU, lecz nie z powodu, że temat jest zbędny, lecz po prostu dlatego, że program był przeładowany. Było też wiele innych programów, które zostały pominięte przez organizatorów właśnie z tego powodu.
Przecież podczas spotkań w poprzednich latach na Forum prelekcje i dyskusje odbywały się nieraz do godz.22 00. Odbyło się 18 prelekcji i dyskusji, co jest rekordem do dziś.
Esperanto jednak było dobrze widoczne w sensie organizacyjnym – już dziesiąty raz jest organizowane Esperanckie stoisko, pełne wydawnictw informacyjnych o Esperanto w trzech językach roboczych Forum Ekonomicznego –( polskim, rosyjskim i angielskim). Setki tych wydawnictw było rozdawanych uczestnikom Forum. Najbardziej popularne były długopisy, zakładki, ulotki i znaczki.
Dla osób głębiej zainteresowanych, którzy wielokrotnie przechodzili koło stoiska i z zainteresowaniem dyskutowali o języku rozdawano także płytki DVD: Esperanto Elektronicznie, Esperanto jest…, i Esperanto. Rozdawany był także kwiz o Esperanto z podstawowym wprowadzeniem w język oraz ćwiczenia.
O Esperanto jednak rozmawiano podczas kilku dyskusji, co było może ważniejsze i bardziej interesujące, że temat otwierali nie uczestniczący w Forum Esperantyści, ale „zwykła publiczność”.
Podczas dyskusji jaka ma być Europa w przyszłości („jakiej Europy chcemy w przyszłości”), o politycznej integracji albo w ogóle o przyszłości, zauważali potrzebę porozumienia międzyludzkiego i możliwą rolę języka Esperanto w tym względzie. Oczywiście droga do zaakceptowania jest jeszcze długa, lecz może, paradoksalnie, obecne wielkie problemy będą mogły częściowo pomóc – właśnie podczas kryzysowych momentów szuka się rozwiązań – a Esperanto właśnie może być kluczem.
Obecność Esperanta w tym właśnie miejscu w Krynicy jest bardzo korzystna dla jego przyszłości. Jeżeli rozważa się poważnie , żeby Esperanto odegrało w przyszłości ważną rolę ( czy na całym świecie, czy w Europie), musi być coraz bardziej widoczne. Bardzo ważne jest uczestniczyć w takich wydarzeniach, w których uczestniczą decydenci – którzy mogą wpłynąć, a nawet zainicjować decyzję sprzyjającą i popychającą Esperanto do odegrania ważnej roli we wspólnej przyszłości, pokojowym współistnieniu itp. To miejsce daje także możliwość dyskusji z różnymi osobami uczestniczącymi w Forum i słyszeć ich opinie, widzieć reakcje oraz uwidocznić temat dotyczący europejskiej integracji.
Oprócz zajęć przy Esperanckim stoisku widzieliśmy także piękny program kulturalny – koncert „Młodych głosów”, który odbył się w ostatnim dniu Forum, po południu. Informacja o tym koncercie ukazała się na całej stronie w informatorze programowym, który każdy uczestnik otrzymywał. Zespół ten, pochodzący z Nowego Sącza zaprezentował się także, na 100 –nym Światowym Kongresie Esperanta w Lille we Francji. Jest to młodzieżowa grupa śpiewająca różne pieśni – ludowe, popularne, także romantyczne w języku Esperanto.
Wielkie, specjalne podziękowania należą się niezmordowanej w swej działalności pani Halinie Komar, dzięki której nasz udział w tym bardzo ważnym wydarzeniu jest możliwy. Na podziękowania także zasłużyło UEA, ESF oraz pan Mijośi, który współfinansował uczestnictwo w Forum w tym roku. Bez tych sponsorów nie byłby możliwy nasz pobyt na Forum, a co za tym idzie nie mielibyśmy możliwości rozpowszechnienia informacji o Esperanto.
Peter Baláž – prezes Europejskiego Związku Esperanto
Te artykuł pojawił się w październikowym zeszycie La Ondo de Esperanto (2015).
La Ondo de Esperanto, 2015, №10.
La Balta Ondo http://sezonoj.ru/2015/09/krynica/
Trzeci europejski festiwal Esperanckich piosenek
ŚPIEWANIE SERCEM WARTE JEST OD ZŁOTA WIĘCEJ
Jeżeli coś powtarza się po raz trzeci, to znaczy, że uformowała już się tradycja i że impreza jest udana, zasługująca na uwagę szerszej publiczności. Ta opinia jest trafna właśnie w przypadku tegorocznego Europejskiego Festiwalu Piosenek Esperanckich , który odbył się 16 i 17 maja we Wrocławiu (Polska)
Wrocław omalże nie powodował utraty oddechu u wizytujących go gości festiwalu swoją gotycką i barokową architekturą i te emocje uczestnicy i widzowie wrocławskiego Esperanckiego festiwalu przenieśli także na festiwalowe salony. Esperanckie imprezy nie zawsze budzą wielkie nadzieje, ale tym razem goście byli przyjemnie zaskoczeni, a festiwal cieszył serce od początku do końca. I właśnie chcę jeszcze raz powtórzyć, że „śpiewanie sercem warte jest od złota więcej”. Muzyka daje tak subtelne wibracje, które dotykają serca i pobudzają go do radości i to daje nowy wymiar ludzkiemu życiu. Jak widzieliśmy na twarzach kandydatów wrocławskiego festiwalu, ich śpiew wydobywał się z głębi serc, głównie dzieci, chociaż wyczucia muzyki nie brakowało także starszym.
W pierwszy festiwalowy dzień koncerty odbywały się w salach Uniwersytetu Ekonomicznego i tam już było widać, że nie jest to zwykła impreza. Ale kulminacją festiwalu był Koncert Laureatów, który odbył się w niedzielę 17 maja w prestiżowym salonie, imponująco odnowionego Wrocławskiego Dworca Głównego .
Kto zauważył przymioty i mankamenty Festiwalu? Chociaż organizatorzy wielomiesięcznymi zabiegami pokazali wielki entuzjazm aby zorganizować piękny program, znaleźć kwalifikowanych piosenkarzy, współpracowników i jurorów, piękną salę koncertową dla laureatów, sponsorów itp. – na wiele spraw charakteryzujących ruch Esperancki nie mieli wpływu. Ich staraniom bardzo pomogła pozytywna akceptacja Esperanta w polskim środowisku działalności Centrum Edukacji Międzykulturowej – regionalne Biuro we Wrocławiu, którego comiesięczne raporty przesyła nam jego dyrektorka, pani Małgosia Komarnicka. Ale mówiąc szczerze, muzyczna gałąź w Esperanckim ruchu jest niestety niezbyt bogata., niewiele jest grup muzycznych, niewiele indywidualności muzycznych, chórów funkcjonujących na tym specyficznym polu artystycznym i że poziom muzyczny Esperanckiej muzyki jest dużo mniejszy niż np. muzyki narodowej. Właśnie dlatego starania organizatorów mają niezwykle ogromny walor. Przecież oni działają na bardzo trudnym polu, często unikanym przez innych organizatorów i dlatego nawet najmniejsze sukcesy znaczą ogromny postęp. Z powodu niewystarczającego rozwoju muzyki w ruchu Esperanckim, jest bardzo trudno zorganizować festiwal, który miałby rangę europejskiego festiwalu. Wprawdzie swój europejski charakter ten festiwal zawdzięcza melodiom znanym w całej Europie a prezentowanym przez kandydatów, a także niestety faktowi, że chociaż jeden chór z zagranicy, z Zagrzebia („Gajuletoj” – Chorwacja) przyjechał do Wrocławia. Ale też, z drugiej strony, chcę zaakcentować to, co daje osobny walor temu festiwalowi.. Reguły uczestnictwa w festiwalu wymagają, żeby każda grupa śpiewająca lub solista musieli zaprezentować dwie piosenki.: jedną Esperancka, a jedną w języku ojczystym. Z tego powodu festiwalowa scena debiutowała wieloma nie esperanckimi piosenkarzami i chórami, jednak śpiewającymi w języku Esperanto. Wielu z nich, poprzez swoje wysokie kwalifikacje, niejednokrotnie zadziwiająco dobrze zaprezentowane piosenki podniosło jakość festiwalu o kilka stopni wyżej niż się spodziewano po Esperanckich uczestnikach. Ale przede wszystkim festiwal zrobił wielki krok, by wyciągnąć Esperantystów z „zielonego getta” i zaprezentować się przed nie esperancką publicznością i to w bardzo pozytywnym świetle. Pojawiały się tu prezentacje powszechnie znanych między esperantystami piosenek m.in. „Guantanamera” nawet w dwu wariantach, ale słychać było także wiele pięknych piosenek, których Eperantyści nie znali.
Ja żałuje, że nie mogę tutaj wyznaczyć szczególnie jakiegoś piosenkarza lub chóru, ale to byłaby moja osobista opinia. Dlatego prezentuję szanownym czytelnikom decyzje festiwalowych jurorów, których przewodniczącym był profesjonalista, piosenkarz jazzowy Marek Bałata, w składzie jury – muzyk i Esperantysta Wojtek Ławnikowicz i Esperantysta Zdzislaw Koczarski. Konkursy odbywały się w 3 grupach wiekowych (piosenkarze poniżej 18 lat, 18 i więcej lat oraz seniorzy) i w 2 podkategoriach (soliści i chóry) W kategorii poniżej 18 lat najlepszymi chórami okazały się „Górowianie” z Góry oraz „Gajuletoj” z Zagrzebia, a z solistów Amelia Wójtowicz i Amelia Góralska. W kategorii powyżej 18 lat najlepszy był kwartet „Rondanaro” a wśród solistów Aleksandra Seredyńska i Patrycja Bogdała.. Wśród seniorów najlepszym obwołany został chór „Atena”„Dumka”, „Apasjonata” a z solistów Mieczysław Nitchke i Kazimierz Kudryński.
Festiwal wspólmie zorganizowało Centrum Edukacji Międzykulturowej – Biuro Regionalne Wrocław i Wrocławskie Centrum Seniorów (organizacja nie Esperancka) . Wielki sukces, bez wątpienia , festiwal zawdzięcza głównym organizatorom – Małgosi Komarnickiej, Robertowi Pawliszko i Annie Ejfler oraz wielu współpracownikom i sponsorom. Gratulacje dla wszystkich i do Czwartego…!
Josip Pleadin
Internacia Kunveno en Germanujo kadre de GRUNDTVIG Partnera Projekto. Komenco de artista vojo de ensemblanoj de „Juna Voĉo”.
Fino de 2jara programo Grundtvig okazis en Harzmontaro. La germana Projekta Partnero invitis por kuna cxeesto dum la Pentekosta Festo, kiu estas grava evento en la urbo kaj regiono de Harzmontaro. Ĝuste tiel Germanoj elektis tiujn ĉi festajn tagojn (oni havas ĉi tie 2-tagan religian feston, malsame ol „postsovetaj” landoj, kie ŝtataj registaroj nuligis la duan tagon de la festo PENTEKOSTO („Zielone Święta”). Krom proponoj landkonigaj fare de nia Projekta Partnero, ni ankaŭ spektis la urban programon, kies ĉefa evento estis granda marszado tra la urbo – kun multaj kapeloj kaj orkestroj, ĉiuj regionaj organizaĵoj kaj kluboj sportaj, hobiaj, kulturaj, generaciaj, diverskomunumaj kts. – gaja kunirado je miloj de homoj, kantantaj, kriantaj , ludantaj… Inter ili – nia granda pola grupo de 25 personoj – samvestitaj, kun flagetoj Esperantaj, polaj kaj europuniaj, kaj sub ŝildo de la loka Esperanta Organizaĵo… Dum voje ni gajnis la intereson kaj simpation de la loĝantoj kaj kunmarŝantoj.
Nia projekta kunlaboranto agas en Eŭropa unika urbo, kiu aldonis al sia nomo Herzberg
– Urbo Esperanto. Tio estis volo de la Urbestro kaj la Urba Konsilantaro..Tia maniere , la negranda, sed belega urbeto kreiĝis la monda simbolo, kun la opinio de urbo tre favora por disvolvigo kaj plifortigo de la Esperanto-movado. Alveturas al ĝi Esperantistoj el ĉiuj kontinentoj pro aranĝoj organizataj de tre aktiva loka Internacia Kulturocentro. Ili ankaŭ vizitas atrakcian montaran parkon, interesan kastelon kaj apudajn vizitindajn urbetojn. Nia grupo ekskursis al proksima, historie grava kaj interesinda pro eksterordinara beleco urbo Duderstadt.
Ni loĝis en Sieber en 300jara hotelo ZUM- PASS, kiu danke al siaj posedantoj – geedzoj Teresa kaj Zygmunt Liberski, fariĝis vera, sincera koro de tiea Esperantujo. La hotelo famiĝis ne nur pro komforto de ties ĉambroj kaj neesprimeble bona manĝaĵo – ili ŝtelis niajn korojn pro sia gastamo, sincera koreco, la etoso sentebla ene, de la alvenmomento ĝis forveturo.
En tiu ĉi fina seminario krom Poloj partumis Germanoj, Nederlandanoj kaj Hungaroj. Nia grupo estis rimarkebla pro nombro de ĉeestantoj kaj kolora, kantanta junularo ( 15 jaraj).
Centro de Interkultura Edukado el Nowy Sącz (koordinanto de la projekto) preparis propran artistan programon okaze de maja festo en Herzberg am Harz – Esperanto Stadt. Kaj verdire – ĝi pliriĉigis , plikolorigis iomete enuigajn prezentadojn de tre similaj folkloraj ensembloj el du apudaj komunumoj…
La junuloj kantis trifoje en la pola lingvo kaj Esperanto, prezentiĝis en diversaj, konformaj vestoj al etoso de ĉiu vespero – romantika, populara, folklora… Niaj junuloj estis ankaŭ ornamo de la urba parado!
Talento, beleco kaj freŝeco de la kantantoj ravis spektantojn kaj aŭskultantojn de la internacia aranĝo kaj fotoj pri ili troviĝas jam en germanaj gazetoj kaj interreto.
Tiu ĉi ensemblo estas pli juna grupo de la antaŭa „Juna Voĉo” gvidata de Irena Górowska en Urba Kulturcentro, kiu havis sukcesojn dum kelkaj jaroj, ankaŭ ĉe esperantista publiko en Slovakio kaj Germanio. Nun pro maturiĝo de ĝiaj anoj ne estas kompleta, la vivaj vojoj kondukis ilin fore de nia urbo…
Nuna grupo preparas repertuaron en Esperanto por Jubilea Centjara Monda Esperanta Kongreso en Lille (Francujo julio 2015) Aliĝis jam 2,5 mil da Esperantistoj el 82 landoj – homoj el ĉiuj kontinentoj, de diversaj rasoj, kulturoj, religioj.
Post la kongreso ni vizitos Parizon.Tiel komenciĝas eksterlanda „kariero” de junaj ensemblanoj de „Juna Voĉo”.
Vi povas rigardi reklamigan filmeton pri ili:
kaj ankaŭ la lastajn artikolojn en intereto:
Priskribis – Halina Komar
Junaj Voĉoj
Entuzjazm w Polsce po listopadowych osiągnięciach
Zamierzając kontynuować drogę, rozpoczętą od wpisania języka Esperanto, jako nosiciela Esperanckiej kultury na Listę Niematerialnego Dziedzictwa Kulturowego Polski, w dniu 3 marca 2015 odbyło się w polskim Senacie spotkanie reprezentantów krajowego ruchu Esperanckiego. Posiedzenie zorganizował senator prof. dr hab. Edmund Wittbordt, który jest prezydentem Parlamentarnego Zespołu Wspierania Języka Esperanto, uczestniczył w nim także nowy poseł pan Aleksander Sosna (znana jest w ruchu Esperanckim jego ważna rola w organizacji 94 Światowego Kongresu Esperanto w Białymstoku) oraz 19 osobowa grupa aktywistów ruchu Esperanckiego z organizacji działających w Polsce w różnych regionach kraju.
W czasie inauguracyjnej przemowy pan senator wykazał swoją głęboką znajomość tematu i swoje zaangażowanie aby rozwiązać sytuację w polskim ruchu Esperanckim. Wprowadzeniem w późniejszą żywą dyskusję był artykuł przygotowany przez p. Kazimierza Krzyżaka oraz plan reaktywacji ruchu w zakresie nauczania języka E w Polsce, proponowany przez p. Halinę Komar.
Podczas dyskusji ogrom tematów był wyjaśniany, precyzowany i korygowany. Planowane 2-godzinne posiedzenie trwało 3,5 godziny. A oto najpilniejsze tematy jakie wybraliśmy z całej dyskusji::
- Znaleźć sposób aby wykreować ogólnopolskie forum, lub koalicję, która pozwoliłaby na połączenie zdolności i sił, rozdrobnionych Esperanckich organizacji.
- Zbadać wymagania, także ścieżki do decydentów (też polityczne interwencje) celem uznania Esperanta w państwowym systemie edukacji, jako języka oficjalnie używanego i zatwierdzić go jako jednego z języków egzaminacyjnych.
- Reaktywować polską kadrę nauczycielską (chodzi o szybkie kształcenie), ponieważ ruch E pozostaje bez przypływu nowych kadr już od 30 lat. Jest to sytuacja katastrofalna dla ruchu.
- Rozeznać możliwości uzyskania funduszy z publicznych źródeł , także opracować potrzebne projekty na powyższe cele
- Brać przykład z kolegi Kazimierza Krzyżaka, który wytrwale, latami, budował kontakty z politykami, także dbał, aby wszystkie organizacje znalazły się wśród sympatyków Esperanta w miejscu jego działania , rozpoczął kontakty lokalne, w regionach, w krajach, przede wszystkim sąsiedzkich . Jest bowiem udowodnione, że dzięki politycznemu poparciu esperantyści osiągnęli więcej niż oczekiwali.
- Powodować , aby polskie przykłady miały wpływ na inne kraje w sferze organizacji podobnych struktur dla wspierania Esperanta w parlamentach i te działania już planujemy rozpocząć w tym roku – 1. – przez połączenie wysiłków w Krajach Wyszechradzkich, 2.- podczas jubileuszowego Forum Ekonomicznego w Krynicy w 2015 toku.
- Wysłać zapytanie do UEA czy zgodzą się zaprosić kilkuosobową grupę euro deputowanych posłów na Jubileuszowy Światowy Kongres Esperanto do Lille. Nie ulega wątpliwości, że na takim kongresie powinni być obserwatorzy, którzy zobaczą że ludzie z całego świata swobodnie komunikują się dzięki jednemu językowi. To byłaby dwustronna korzyść: politycy poznaliby idealne rozwiązanie międzyludzkich kontaktów, a uczestnicy Kongresu zobaczyliby, że jest możliwość współpracy z politykami, co mogłoby pomóc w rozszerzaniu się Esperanto w świecie.
- Opracować szeroką strategię promocji języka Esperanto, obecnie prawie zapomnianą.
Podczas posiedzenia została utworzona grupa robocza, której celem będzie opracowanie konkretnych planów odnośnie współpracy i rozpoczęcie realizacji najpilniejszych zadań.
Wyłoniony zespół składa się :
- Halina Komar – Centrum Edukacji Międzykulturowej w Nowym Sączu – Prezes Zespołu
- Kazimierz Krzyżak – Europa – Demokracja – Esperanto / Gdynia
- Konrad Andrzejuk – Fundacja Zamenhofa / Białystok
- Piotr Hołda – Esperancki Związek Młodzieżowy / Kraków
- Małgorzata Komarnicka – Regionalne Biuro CEM / Wrocław
- Stanisław Mandrak – Polski Związek Esperantystów / Gliwice
- Barbara Pietrzak – Światowy Związek Esperanta / Warszawa
- Irena Tomaszewska – filia PZE/Szczecin
Entuzjazm do pracy jest olbrzymi, ponieważ już, po kilku dniach nadeszły uzgodnienia i deklaracje odnoszące się do powyższych tematów. – Konrad Andrzejuk zadeklarował, ze w czasie 2 tygodni spróbuje opracować materiały dla tematów opisanych w punkcie 2 i 8. 7-mym tematem zajmie się p. Kazimierz Krzyżak. 6-sty temat już jest w pewnym stopniu zaaranżowany ze strony pana senatora a dalsze kontakty będą realizowane podczas Forum Ekonomicznego w Krynicy – jeżeli mówimy o Krajach Wyszechradzkich – ale byłoby bardzo dobrze, gdyby także w innych krajach zrobiono dalsze kroki naszymi śladami w dziedzinie relacji z politykami. Pani Halina Komar zajmie się tematami 3 i 4.
Uzyskaliśmy mocną deklarację wspierania nas , od pani Ilony Koutny, która zadeklarowała ją w imieniu Uniwersytetu Adama Mickiewicza w Poznaniu i swojego lingwistycznego Wydziału, w kwestii wykonania podjętych planów a także reaktywacji kadry nauczycielskiej w Polsce oraz fachową pomoc dla całości przedsięwzięć.
Halina Komar kaj Kazimierz Krzyżak
Senat – spotkanie esperantystów
APEL do esperantystów i innych ludzi dobrej woli
Trzęsienie ziemi w Nepalu 25 kwietnia 2015 oraz seria wstrząsów wtórnych, pochłonęły już ponad 7 tysięcy ofiar a skutki kataklizmu dotknęły aż 8 milionów ludzi, czyli 1/3 mieszkańców.
Kraj stał się wielka ruiną. Przekazujemy Nepalczykom wyrazy współczucia i solidarności ale to jest zbyt mało – trzeba im także dać nadzieje na przeżycie tych najtrudniejszych chwil…
NADZIEJĄ JEST KAŻDA, NAWET DROBNA KWOTA PRZEKAZANA NA ICH POTRZEBY:
Najważniejsze potrzeby osób poszkodowanych to opieka medyczna, woda i żywność oraz schronienie. Szpitale są przepełnione, zaczyna brakować leków i środków opatrunkowych, wody i żywności.
24 tys osób wewnętrznie przesiedlonych (w 13 obozach dla uchodźców w Katmandu) 2,8 mln osób nadal nie ma bezpiecznego schronienia.
4,2 mln osób potrzebuje natychmiastowego dostępu do wody, sanitariatów i opieki medycznej.
Ponad 3 mln osób ma ograniczony dostęp do żywności.
90 tys. dzieci potrzebuje wsparcia w zapewnieniu pokarmu.
Większość osób opuściła swoje domy i nocuje w prowizorycznych obozowiskach, w obawie przed kolejnymi wstrząsami. Zniszczeniu uległy budynki, drogi i infrastruktura. Najbardziej dotkniętymi miastami są Bhaktapur, Katmandu i Lalitpur. Rząd Nepalu ogłosił stan wyjątkowy i zaapelował o międzynarodową pomoc humanitarną.
JAK MOŻEMY POMÓC?
Otrzymaliśmy w prezencie od Romana Dobrzyńskiego jego film o Nepalu pt. „Pionowy Kraj”. Film jest unikalnym obrazem himalajskiego kraju, którego już niema i chyba nigdy nie będzie – pokazuje zabytki wspaniałej starej kultury, które zamieniły się w kupy gruzu i daje obraz z przed zagłady miasta… Film ma 2 wersje – polską i esperancką. Autor filmu udostępnia ten film bezpłatnie, lecz jego rozpowszechnienie generuje dodatkowe koszty: wypalenie płyt, produkcja napisów oraz obwoluty, kasety do przesyłki płytek i sam koszt przesyłki. Kalkulacja wykazała, że cena 1 egzemplarza filmu powinna wynosić:
35,-zł. przy wysyłce na terenie Polski (+ dobrowolna deklarowana kwota od Klubu, Koła itp. z dopiskiem AKCJA NEPAL) na konto 11 8805 0009 0040 3133 2000 0010
13 euro – przy wysyłce do innego kraju europejskiego (+ dobrowolna kwota jak wyżej), ( z dopiskiem AKCJA NEPAL) konto PL32 8805 0009 0040 3133 2000 0020 SWIFT POLUPLPR
Proponujemy film rozpowszechniać w Klubach, Domach Kultury itp. z prelekcją i zbiórką po pokazie środków na cel charytatywny – otrzyma je Polska Akcja Humanitarna dla Nepalu.
Zdjęcia z Nepalu
Granda merito de esperantistoj en Nowy Sącz por diskonigi Eŭropan Himnon esperantlingve
Kalkulante la eventojn, kiam estis organizita kantado de Eŭropa Himno en Esperanto pro nia iniciato aŭ per niaj kantistoj, oni devas konstati, ke ĝuste esperantistoj en nia Sonĉa Regiono, havas la plej grandan meriton en popularigo Esperantajn vortojn de Europa Himno:
2011 – okazis tie prapremiero de la Himno, kantata de kunligitaj korusoj, kun akompano de sołdata Orkestro, sur la centra placo de la urbo Nowy Sącz (okaze de Tago de Eŭropo dum Tutpollanda E- Kongreso,
2012 – nia kantensemblo „JUNAJ VOĈOJ” ludis kaj kantis Europan Himnon en Berlino, dum Komuna E- Kongreso DE+DK+PL
2013 – en Regiona Centro de Kulturo SOKÓŁ en Nowy Sącz, la lerneja ensemblo prezentas por-europan Spektaklon, kiun malfermas Eŭropa Himno kantata de lerneja koruso
2013 – dum Zamenhofaj Tagoj organizitaj de Regiona Buroo de nia Organizaĵo en Wroclaw, kantis la Himnon Koruso de Senjoroj
2013 – vizitante Polan Ambasadejon en Kopenhago, nia folklora ensemblo „SĄDECZANIE” – kantis la Himnon por funkciuloj de nia Ambasado kaj aliaj najbaraj Ambasadejoj, invititaj partopreni la eventon
2015 – la 17-an de februaro, okaze de festa fermo de „Senata Ekspozicio” en Stary Sącz, Kulturcentro nome de Ada Sari, Eŭropan Himnon kantis Integracia Koruso, organizita de GNIAZDO (nesto) por infanoj neplenlertaj kune kun sanaj. Ili mem preparis verdajn stelojn, per kio ornamis siajn ĉemisojn, kantis sen kartetoj, kun granda entuzjasmo – vidu la alkroĉitan foton.
2015 – la 15a de majo
Nune estas planata kuna kantado de Eŭropa Himno maje 2015, dum Malfermo de Europa Festivalo de Esperantaj kantoj, organizota en Wroclaw jam 3-an fojon de nia Regiona Buroo de CENTRO de INTERKULTURA EDUKADO.
Halina Komar
Hymn Europy w esperanto, 5.05.2011, Nowy Sącz
HYMN EUROPY w neutralnym języku esperanto:
Muz. Bethoven, słowa: Umberto Broccatelli
Przekład: Jerzy Handzlik:
Kantu kune amikaro, ni ja ĝojon festas nur
Nek rivero, nek montaro plu landlimoj estas nun.
Ho Eŭropo hejmo nia, tro daŭradis la divid’
Nun brilegu belo via, ĉiu estas via id’.
Via flago kunfratigas homojn post-milita temp’
Via leĝo nun kunigas civitanoj en konsent’.
Bracia, niechaj zabrzmi dzisiaj, ku radości naszej pieśń
Już nie dzielą nas granice, w nowej pieśni nowa treść.
Tyś Europo wspólnym domem ,precz podziały, wojny precz
W tobie piękno chcemy widzieć, zjednoczone dzieci twe.
Dziś jednoczy nas twój sztandar, dziś każdemu każdy brat
Jeden kraj i jedno prawo – przykład mógłby brać z nas świat
Śpiewanie Hymnu Europy
Święto wielokulturowej Europy – 26 października to Europejski Dzień Języków
Z inicjatywy Rady Europy, od 13 lat obchodzimy ten dzień pod hasłami: „Języki otwierają drzwi” i „ Bogactwo języków – bogactwem Europy”. W obchody tego święta włączyły się miliony ludzi w 45 krajach.
Nasz skromny, Sądecki udział – to realizacja programu Grundtviga we współpracy z Partnerami w 3-ch krajach UE: Niemcami, Holandią i Węgrami.
Tytuł projektu bezpośrednio jest związany z ideą Europejskiego Dnia Języków, ponieważ brzmi: „Wielokulturowość i wielojęzyczność Europy – jak o tym uczyć?” Inicjatorem i Kordynatorem tego projektu jest Centrum Edukacji Międzykulturowej w Nowym Sączu.
Dzień 26 września stał się wielkim świętem całego środowiska edukacji językowej i co roku Sekretarz Rady Europy kieruje apel do 800 mln Europejczyków o podejmowanie nauki różnorodnych języków, promując wielojęzyczność wśród dorosłych, młodzieży i dzieci. Uczestniczą w tym esperantyści, dla których zachowanie wielojęzyczności świata jest celem nadrzędnym. Właśnie po to istnieje pomostowy, neutralny język esperanto, aby łączyć dbałość o różnorodne kultury i nie pozwolić na ich zagrożenie poprzez ekspansję tylko jednego języka narodowego i jednej kultury o cechach imperialnych, zaborczo wypierającej inne.
W ramach współpracy w realizacji międzynarodowego programu językowo –kulturoznawczego, odwiedziliśmy naszych „Bratanków” na Węgrzech, gdzie podczas 4-dniowego Seminarium w Balatonszardo oraz w Budapeszcie, wielokrotnie słyszeliśmy cytowane przez Węgrów sławne powiedzenie o naszym braterstwie: „i do szabli i do szklanki” – po polsku, węgiersku i w języku esperanto…
W seminarium wzięło udział 30 osób z 4-ch krajów a przebogaty program był związany ze zwyczajami związanymi z uprawą winorośli i produkcji win, a więc uczestniczyliśmy także w Święcie Wina, odwiedziliśmy żywy skansen, winnice i piwnice (nie tylko muzealne)… Uczestniczyliśmy także w warsztatach haftu ludowego węgierskiego, po których zarządzono konkurs haftu dla uczestników. Tutaj okazało się, że najzdolniejsze są kobiety z Nowego Sącza, bowiem to one zdobyły 3 główne nagrody: piękne serwety ręcznie haftowane a I miejsce – dodatkowo butelkę Tokayu! Nazwiska zwyciężczyń : Joanna Galara, Wanda Śmigielska i Krystyna Buczowska. Wszystkie one są członkami Klubu Esperanta przy MOK i słuchaczkami Sądeckiego Uniwersytetu Trzeciego Wieku!
Gratulacje!
Opowiedziała –Halina Komar
Sądeczanki rozbiły bank nagród podczas seminarium kulturoznawczego na Węgrzech !
Centrum Edukacji Międzykulturowej w Nowym Sączu jest koordynatorem międzynarodowego projektu GRUNDTVIG, w którym uczestniczą DE+NL+ PL+HU:
„Wielokulturowość i wielojęzyczność Europy – jak o tym uczyć?”
Temat aktualny w przeddzień Europejskiego Dnia Języków, obchodzonego z inicjatywy Rady Europy już 13 raz w dniu 26 września.
W ramach projektu Grundtviga oraz w związku z jutrzejszym świętem wielojęzyczności Europy, odbyło się na Węgrzech seminarium kulturoznawcze, realizowane w Balatonszarszo i Budapeszcie. Podczas niezwykle bogatego programu seminaryjnego, dokładnie ilustrującego kulturę i obyczajowość Regionu Południowego Balatonu, znalazł się także czas na zwiedzanie niezwykłego „żyjącego skansenu” – wioski Buzsak, kąpieli w termalnym, powulkanicznym jeziorze w uzdrowisku Heviz, udział w Paradzie Święta Winobrania w Zalakaros i ulicznej zabawie, w której najaktywniejszą grupą byli właśnie Polacy.
Nie zabrakło specjalności kuchni węgierskiej (poprzedzonych naukową prelekcją o węgierskiej sztuce kulinarnej), ani muzyki w przepastnych piwnicach winnych, ani cygańskiej muzyki z tańcami w gościńcu SZEGED w centrum Budapesztu…
Organizator tego seminarium – to Szilvasi Laszlo, prezes Kulturalnego Związku Esperantystów na Węgrzech i właściciel najlepszej Szkoły Językowej w tym mieście ( wspomnieć należy, że na Węgrzech Esperanto jest językiem równoprawnym z innymi językami narodowymi , używanym do zaliczania egzaminów maturalnych i dyplomowych na studiach wyższych – 5-6 tys. zdających co roku wybiera właśnie esperanto). Laszlo zaproponował nam przyśpieszone warsztaty haftu węgierskiego, po których do konkursu dla uczestników przystąpili nawet mężczyźni!
Niepokonane okazały się jednak Sądeczanki, zagarniając główne nagrody! Najlepsze w tym gronie międzynarodowym były: Joanna Galara – I miejsce, Wanda Śmigielska – II miejsce, Krystyna Buczowska – III miejsce. Wszystkie otrzymały ręcznie haftowane serwety a laureatka dodatkowo – butelkę Tokayu.
Wszystkie one są esperantystkami z naszego Klubu Esperanto w MOK i wszystkie – słuchaczkami Sądeckiego Uniwersytetu Trzeciego Wieku.
Źródło: portal SĄDECZANIN „Kultura i edukacja”