Grundtvig-projekt 2013-2015

 Temat- Różnorodność kulturalna i wielojęzyczność Europy – jak się uczyć?

Partnerzy:

• Niemiecki Związek Esperanta, Filia ds. Edukacji i Kultury (Herzberg am Harz – miasto Esperanta – Niemcy),
• Związek Kultury Esperanto (KEA Budapeszt, Węgry),
• „Fundacja” – edukado.net (Den Haag, Nederlando),
• Centrum Edukacji Miedzykulturowej (CEM Nowy Sącz, Polska)

Prowadzący grupy

Halina Komar – Pollando

Katalin Kováts – Nederlando

Zsofia Korody – Germanio

Laszlo Szilvasi – Hungario

 Zarys

Inspiracją dla tego projektu były wcześniejsze rozmowy i plany współpracy międzynarodowej o różnorodności kultury wg zasad Konwencji UNESCO z 2005: Konwencja o Ochronie i Promocji Różnorodnych Form Kultury (The Convention on the Protection and Promotion of the Diversity of Cultural Expressions / Die Konvention zum Schutz und zur Förderung der Wielfalt kultureller Ausdruckksformen)

Potwierdza to, że kulturowa różnorodność jest wspólnym dziedzictwem ludzkości i musi być szanowana i strzeżona dla wspólnej korzyści. Pobudzanie do dialogu o kulturach gwarantuje szeroką i równoważną wymianę dla wspólnego szacunku i stałego dążenia do kulturalnego pokoju. To jest możliwe poprzez umocnienie współpracy, międzynarodowej solidarności, partnerstwa, strzeżenia niezależności każdego kraju i popierania narodowej tożsamości na terytorium swojego kraju.

Wszystkie państwa partnerskie projektu Grundtvig ratyfikowały konwencję, i także działają dla kultury i edukacji na rzecz własnej tożsamości. My, aktualni partnerzy projektu- obywatelskie organizacje z czterech państw Unii Europejskiej (Niemcy, Węgry, Holandia i Polska) chcemy pokazać, jak przez naszą wspólną działalność można promować kulturalną różnorodność.

Wszyscy partnerzy zajmują się nieformalną edukacją szeroko i efektywnie. Rozpoczęli oni międzynarodową kulturalną edukację w skład której wchodzi folklor, ludowe zwyczaje w ich krajach, prezentacja i analiza przykładów tych kultur.

Partnerskie kraje reprezentują całkowicie różne kultury, języki, obyczaje. Staramy się w jakimś stopniu przez ten projekt, wzajemnie poznać tę kulturalną różnorodność i akceptować ją wg. Zasady EU „każdy jest inny, ale wszyscy są tak samo ważni”

Uczenie się innych kultur i pokazywanie własnych odbywa się przez poznanie różnorodności w społeczeństwach, mieszkających wspólnie, lecz nie akceptujących innych. Nasza wspólna działalność poprzez seminaria, wymianę grup kulturalnych, wspólne międzynarodowe imprezy, kampanie i promocyjne wydawnictwa może skutkować tolerancją inności kulturowej.

Problemy

– niebezpieczne zmniejszanie się narodowej tożsamości – groźne zastępowanie własnej kultury, języka, zwyczajów przez obce kultury, zwłaszcza anglosaską.

– podporządkowywanie się i obojętność obywateli wobec tej groźby, bezkrytyczna akceptacja nowych kulturowych wzorców ze strony dzieci i młodzieży.

Przyczyną jest niezahamowana ekspansja kultury angielskiej po II Wojnie Światowej po utracie kolonii. Dlatego Europa stała się nowym polem do eksperymentów zwycięskiej koalicji wg porozumienia z Jałty i aż do 1989/1990 była podzielona na dwie różne polityczne, językowe i kulturalne strefy. Od dwóch dekad wpływa na nas propaganda i wielkie kampanie poprzez wielkie pieniądze na akceptację obcej kultury, zwłaszcza anglo-amerykańskiej. Wszystkie kulturalne zmiany zagrażają narodowej tożsamości narodowej. Początki może nie są poważne – od „hot dog” lub żartów podczas Halloween zamiast świec na grobach przodków do pieczonego indyka, zamiast barszczu podczas wigilii , itd.

Problem jest generalnie znany lecz nie traktowany jako zagrożenie, zwłaszcza przez dzieci i młodzież. Oni już są zainfekowani przez masową kulturę w internecie, telewizji, reklamach i handlu. Dlatego obowiązkiem starszej generacji jest ostrzegać i zapobiegać zbytniej ekspansji obcej kultury do społeczno-narodowego życia.

Najlepszym wyjściem do młodej generacji jest realizacje wspólnych, zachęcających , interesujących zadań. Właśnie takie zadania są planowane w naszym projekcie. Wymiana artystycznych programów, prezentujących lokalny folklor i charakterystyczne cechy narodowej kultury i zwyczajów. One są przygotowywane w grupach między różnymi generacjami. Starsi są autorytetami i nauczycielami dla młodych, którzy już nie mają sentymentu do narodowej identyfikacji i nie rozumieją walorów kulturalnej różnorodności na europejskim kontynencie. My planujemy wykreować narodowe ramy inspiracji przy partnerskich organizacjach, w ich środowisku, dla przyszłego działania oświatowego – pobudzającego narodową i międzynarodowa kulturę.

W tym projekcie współpracują organizacje z krajów o bardzo różnych kulturach i języku – słowiańskiej – PL, germańskiej – DE, ugro-fińskiej – HU, niderlandzkiej – NL i dodatkowo – fryzyjskiej.

To daje wielkie możliwości aby podkreślić wielojęzyczność i porównać różnorodne elementy tych kultur : tradycje, sztukę, folklor, muzykę.

Informacje są na stronie:  http://kulturdiverseco.esperanto-urbo.de/dokumentoj/raportoj