La programo enhavis prelegon pri la vivo de Lidia Zamenhof, prezentita de Zofia Homoncik en la pola kaj Esperanto, prelegon de la psikologo Krystyna Sochacka pri la disvolviĝo de la homo en adulteco, kaj diskuton pri detaloj rilataj al grupoekskurso al Vrocław.
Lidia Zamenhof, la plej juna filino de Ludoviko Zamenhof, naskiĝis en 1904. Ŝi estis propagandistino kaj instruistino de Esperanto, kaj ankaŭ estis adherantino de la bahaa religio. Tiu monoteisma religio, konsiderata de iuj kiel sektismo, originis en Irano en la 19-a jarcento kaj bezonis lingvon kiel ilon por komunikado. Oni provis kun Esperanto. Lidia aktive laboris en Pollando kaj Usono, de kie ŝi revenis en 1938. Ŝi mortis en la koncentrejo Treblinka en 1942.
La psikologia prelego respondis kelkajn demandojn kaj suscitis reflekton pri la senco de vivo. Moderna scienco forpuŝas stereotipojn, kiel la ideon, ke ni evoluas nur ĝis certa aĝo aŭ ke inteligento malkreskas kun la aĝo. Ni lernis, ke disvolviĝo ne estas nur progreso kaj kresko, sed ankaŭ ŝanĝo aŭ perdo.
Ni ĉiutage observas, ke en adulteco malpliiĝas la spaca imagopovo kaj la vidoprezemeco, kaj okazas ĝenerala malrapideco kaj memora malfaciliĝo, sed ne ĉiam konscias, ke ni gajnas lertecan, spertan, akuratan, persistan, singardan kaj prudentan kvaliton.
La difino kaj plifortigo de la du specoj de saĝeco, praktika saĝeco (saĝeco, sperto, praktika scio) kaj spiritisma saĝeco (distanco al aferoj, homoj, sin mem kaj psika ekvilibro) ebligas pli bone kompreni sin kaj la mondon, kaj ankaŭ malkovri la senson de vivo, por rigardi sin kun akcepto kaj toleremo, kio donas tiom bezonatan internan paco.
Leave a Reply